Bir çocuk kendisini bir şeylere ne kadar yeterli olduğu konusunda ispata zorlandığında sonuç genelde facia olur. Çocuğun sevgiye, kabule ve anlayışa ihtiyacı vardır. Reddedilme, şüphe ve hiç bitmeyen sınavlarla yüz yüze kalırsa perişan olur.
"Bazen ebeveynlerin de yaptıkları şeyleri yapmalarının bir nedeni olduğu gerçeğini aklımızda tutmamız güç olur. Oysa onların da kişiliklerinin derinlerinde, onları sevmekten, anlamaktan, kendilerini çocuklarına vermekten alıkoyan bir nedenleri vardır."
"Ahh uçak söyle bana! Ne kadar yükseğe çıkabilirsin? Masmavi göklere çıkabilir misin? Bulutlara ve yağmuru o kadar yüksekte tutan rüzgârlara çıkabilir misin? Uçabilir misin? Söyle bana sevgili uçak, uçabilir misin?"
"Bence tüm çocukların tırmanmak için kendi tepeleri olmalı. Ve bence tüm çocukların gökyüzünde sadece kendilerine ait bir yıldızları olmalı. Ve bence tüm çocukların kendilerine ait bir ağaçları da olmalı. Bence böyle olmalı."
-İnsanlar öyle kötü ki onlarla konuşmuyorum. Ama kamyonla konuşurum. Kamyona güle güle derim.
-Bir kamyon konuşarak duygularını incitemez öyle değil mi? , dedim.