Pencereden gördügümüz gece, dışarıdaki katı gerçekliğin çizgilerini muğlaklaştırır. Karanlıkta hiçbir şey birbirinden kesin sınırlarla ayrılmaz. Siyah ve beyaz ortadan kalkar. Kesin yargılara varamaz insan. Gün ışığında insan tüm cevapları bildiğini ve her şeyi olduğu gibi görebildiğini zanneder. Oysa gökyüzü karardığında, önyargılar yumuşar, suçlamalar çekilir ve duygular ortaya çıkar.
Alacakaranlıkta tüm kesinlikler belirsizlikle yer değiştirir.
"Pencereden gördüğümüz gece, dışarıdaki katı gerçekliğin çizgilerini muğlaklaştırır. Karanlıkta hiçbir şey birbirinden kesin sınırlarla ayrılmaz...Gece pek çok olasılığı içinde taşır."
Aklımda tanıdığım çok sayıda mutsuz, bütünlüklü bir kişilik geliştirmesi engellenmiş çocuk vardı. Bu anlaşılmayan çocuklar, kendi doğrularına göre bir insan olabilmek için sürekli çabalarlar.
Gün ışığında insan tüm cevapları bildiğini ve her şeyi olduğu gibi görebildiğini zanneder. Oysa gökyüzü karardığında, önyargılar yumuşar, suçlamalar çekilir ve duygular ortaya çıkar.
Çocuğun zihinsel bir geriliği olduğunu düşüneceğine, ortada duygusal bir sorunun olduğunu ve bunun sorumlusunun da kendisinin olduğunu anlasa iyi olur.