Zeliha Karadiş

Bana Kalbini Verir misin? yazarı
Yazar
0.0/10
0 Kişi
7
Okunma
0
Beğeni
132
Görüntülenme

Zeliha Karadiş Gönderileri

Zeliha Karadiş kitaplarını, Zeliha Karadiş sözleri ve alıntılarını, Zeliha Karadiş yazarlarını, Zeliha Karadiş yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
64 syf.
10/10 puan verdi
·
15 saatte okudu
"BANA KALBİNİ VERİR MİSİN?" Kısacası ben Bilmediğim ne çok yeteneğim varmış Doğarken yüklenen Ne çok savaşlara kılıç kuşanmışım Farkında bile değilken İstesem de istemesem de kader yazmış
Bana Kalbini Verir misin?
Bana Kalbini Verir misin?Zeliha Karadiş · Kitapyurdu Doğrudan Yayıncılık · 20237 okunma
Hani kara gözlüm hayallerimiz vardı Ben uçurtma yapacaktım gökyüzünde uçuracaktık Ben oturacaktım sen kucağıma uzanacaksın Birlikte gökyüzüne bakıp hayaller kuracaktık Ben elini tutup hiç bırakmayacaktım Nerden çıktı bu ayrılık hiç tasarlamamıştık Ben elini tutup bırakmayacaktım Zorlukları beraber aşacaktık Kara gözlüm denize girmesek de ayaklarımızı sokacaktık Sodalar içip şarkılar mırıldanacaktık Ama asla ayrılmayacaktık Abinle kardeşinle kahkahalar atacaktık Sen beni kızdıracaktın tekrar barışacaktık Ama asla umutsuz olmayacaktık İlaçlarını verecektim sen yine huysuzlanacaktın Ama asla aksatmayacaktık Nerden çıktı bu ayrılık hiç tasarlamamıştık 13.10.2021 biz bu vedaya alışamadık.
Reklam
İnsan bazen hayatı sorguluyor,düşüncelere dalıyordu.Bir çok garip şey yaşıyorsun. İnsanları da şöyle bir gözlemliyorsun.Sanki hayatta garantileri varmış gibi sanki başlarına bir şey gelmeyecek gibi boş boş konuşup boş boş yaşıyorlardı.Biz burada evladımızın canıyla imtihan olurken bazılarına hâlâ egosuna hizmet ediyordu.
Kısacası ben Bilmediğim ne çok yeteneğim varmış Doğarken yüklenen Ne çok savaşlara kılıç kuşanmışım Farkında bile değilken İstesem de istemesem de kader yazmış Oyununu daha doğarken Bilmediğim senaryoyu zaten ezberlememişim Hayat hadi oyna derken Hiç pembe hayallerim yoktu ama Beklemiyordum da aslında siyahı oynarken
Ah nasıl da yanıyordu içim. Sessiz sessiz haykırıyordu dayanamıyorum diye. Dayanamadığım ne hastanede kalmaktı ne de yavruma bakmaktı. Her seferinde onu o halde görmekti. Her defasında yavaş yavaş öldürüyordu beni bu durum. Ama kendimi bıraksam nasıl savaşabilirdim. Düşmemem gerekirdi.Gözyaşlarım içime akmalıydı. Barış'ım için evladım için güçlü olmam inancımı yitirmemem şarttı. Ve o kalp nakli gerçekleşmeliydi.
Hastane duvarları soğuktur ama gerçek hayat ordadır aslında.İnsan ne kadar da az şükrediyor diye düşünürdüm orda bazen.
Reklam
23 öğeden 1 ile 10 arasındakiler gösteriliyor.