Sem (@yazarsemih) 1000Kitap'ta

O akşam sanki bir uçurumun kenarında duruyormuşum gibi hissettim, kıyıdaki sessizlik beni içine çekiyordu. Yolun sonuna vardım, bir sigara yaktım ve dumanının dalgalara karışmasına izin verdim. Kendi kendime şiirler mırıldandım, bazen hüzün, bazen hasret. Bir anda içimdeki fırtına dindi ve şunu anladım: Artık yas zamanı, geçmişe veda zamanı. Hayatın dönemeçleri arasında kaybolmanın zamanı geçti. Artık yeniden doğuş zamanı, uçurumdan atlamak yerine kanat çırpma zamanı.

Sem

@yazarsemih

20 Nisan 19:06

Edebiyat-Düşünce

Doğaçlama-Akşamüstü

Hangi yöne dönersem döneyim, akşamüstü gökyüzünde aşılamaz bir karanlık var. Şiirin içinde yalnızlıkla yoğrulmuş, yokluğun sesi yankılanıyor. Aydınlık artık geride kaldı, güneşin son ışıklarıyla gökyüzü kızıllaştı. Karanlık her yeri kaplamış, sessizlik içinde yankılanan adımlarım bile yankı bulamıyor. Bu hüzünlü manzara içinde kalan yürek, uzaklarda beliren bir umudu arıyor, belki de yeni bir başlangıcın habercisi olan aydınlığı bekliyor.

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör

Sem

Gün ortası, yalnızlıkla sarmaşıktı benim de önümde şafaklar var ama hepsi gri. Şiir ruhumu sardı, yokluğun boşluğunda kayboldum. Aydınlık ve Güneşin yüzüme bakışı sıcak değil, gözlerime vuran sisli bir ışık. Gökyüzü bulutlarla kaplı, ruhumun yansıması gibi. Sessizlik içinde hissettim tüm varlığımı, sessizliğin hüznü sardı her yanımı. Benim de önümde şafaklar var ama hepsi gri, içimdeki fırtına ise sessizliğin gölgesinde yankılanıyor. Gün ortası ve benim de önümde şafaklar var ama hiçbiri renkli değil. Şiirin yalnızlığı içinde yokluğun hissedilirken, aydınlık arayışıyla gökyüzüne bakıyorum. Güneşin sıcak ışıkları eksik, ruhumun derinliklerinde bir boşluk var. Aydınlık zamanların özlemiyle yanan yüreğim, gri tonlarda kayboluyor. Yalnızlık hissi karanlıkla örülü, duygularımı yansıtıyor fakat; karmaşık ve belirsiz. Ben de bir parçayım bu gri dünyanın içinde, şafakları beklerken, umuda sarılıyorum.

Sem

Bu tenhalıkta bu kalabalık; kelimelerin gün ortasında kahveyle buluştuğu, şiirin yalnızlıkla dans ettiği ve yokluğun varlık haline dönüştüğü bir dünyada dolaşıyor. Her harften damlayan anlam, sessizlikte yankılanıyor ve ruhu okşuyor. Burada yalnızlık bir seçim değil, bir özgürlük hali olarak hissediliyor. Kelimelerin sımsıkı sarıldığı bir sessizlik var etrafta; her hece bir anlam yüklüyor ve ruhlara dokunuyor. Bu tenhalıkta bu kalabalık, içinde derin duyguların ve sonsuz anlamların gizlendiği bir dünya sunuyor bana.

2104 İleri

1.556 öğeden 1 ile 15 arasındakiler gösteriliyor.