Bir kitap okudu
Ahmet yıldırım tekrar paylaştı.
ÇOKLU YASAMLAR
Okur Takip Önerileri
Çünkü aşağıda ölüm vardı yukarıda açlık, aşağıdaki ölüm olasılıktı, yukarıda açlık kesindi, bir kesinlik uğruna ölümcül olasılığa katlanadım.
Sadece bakışlarıyla ona dokunmaktan aldığı hazzın az olmadığını düşündü.
Güzel olan bir şey karşısında belki en iyisi sadece ağlamaktı.
Demek yüreklerinin yörelerine uğramadan günler ve geceler geçirebiliyorlardı.
Bu çağın en belirgin özelliği insanların tek tip olmalarıydı. Birbirlerine öylesine benziyorlardı ki bir süre sonra yüzleri silikleşiyordu. Hele yüzlerinde ki o ifadesizlik, ne garipti. Yüzlerinde ne sevinç ne hüzün, ne umut ne kaygı, ne korku ne de güven ifadesi vardı. Kendilerinden başkasını görmeye tahammülü olmayanların yüzlerinde ki o hoşgörüsüz ifade dâhi yoktu. Zekice bir an belirip sonra da kaybolan bir şaşkınlıktan başka özgün bir ifadeye sahip değillerdi .
"Siz insana inanıyorsunuz!
Fakat hangi insana?
Gittiği her yere kan ve gözyaşı götürene mi?
İnsana inanamam ben!
İnsana inanmak çok ızdıraplı!
Sizler;
-her şeyi isimlendirenler-:
Düş diyorsunuz gönlünüzce
tasarladığınız ve işlediğiniz
hiçliğe.
(sizin için) görünmezliğin ve girift belirsizliğin doruğu olan
gizli özneye zaman diyorsunuz,
durmaksızın kötülüğü buyuran,
susturulamayan iç seslerinize
ve tereddütlerinize ise şeytan.
Aşk diyorsunuz kısa süreli salgı sarhoşluğunuza,
varlıklarınızla yokluğa düşürdüğünüz küçük dipnotlara varoluş dediğiniz gibi.
Tek yönlü ve sürekli akan yokluktan
eksilen küçük ve ödünç birer noktadır göreli mevcudiyetiniz,
sizi sabırla bekleyen bir başka yokluğa katılacak olan,
başladığınız ham ve artık yerine konamaz o ilk yokluğa dönüş olmaksızın.
“Pişmanlığını
duymayacağım bundan böyle, bir madencinin güneşten alabildiğine uzak ve karanlığın bağırsağında geçen hayatını
yaşamanın.”
Farklılığın bir hastalık olarak görülmesi yalnızca insana ait en eski algı hastalığıdır.
İnsana dair hiçbir şeyin olmadığı bir zamana gitmek istiyorum sadece. Çünkü insan pratik bir sorundur belki sorunsal, insanlık ise teorik bir ideal. Biz bir ideale gideceğiz, pratik bir soruna değil!
Bir kitabı okumayı düşünüyor
Bir kitabı okumayı düşünüyor
خَيْرُ نِسَاءِ الْعَالَمِينَ: مَرْيَمُ بِنْتُ عِمْرَانَ وآسِيَةُ بِنْتُ مُزَاحِمٍ و خَدِيجَةُ بَنْتُ خُوَيْلِد وفَاطِمَةُ بِنْتُ مُحَمَّدٍ ﴾
"Hanımlar âleminin en hayırlıları şunlardır: imran'ın kızı Meryem, Müzâhim'in kızı Asiye, Hüveylid'in kızı Hatice, Muhammed'in(sav) kizi Fatima. (Tirmizî, 3878)
Her satırda her cümlede göz yaşıma engel olamadım ve en çok merak ettiğim görmek istediğim Hanım sahabelerden bir tanesi Hz. Hatice'dir Allah onların yollundan gitmeyi nasip etsin 
Hz. Hatice (Radiyallahu Anha)
Kendimden bu kadar çok azaldığım ve kendime erişimimin bu kadar sınırlı olduğu hatta bazen hiç olmadığı, öngörülemeyen halüsinasyonlar ve kaygılarla dolu bir dünyada, kendimden bile öte, kendimi aşarak ve geride bırakarak bir şey olduğum tek yer: Hem her yer, hem de hiçbir yer olan o hiçbir yerdelik ve yersizlik tek vatanımdır benim. O mekânsızlıktan başka bir mekân, hiç bilmedim ben, başka bir yuva ve başka bir vatan da. Ben düşlerimin tek meskeni olan, o mekânsızlığın rabbinin, o düş ülkesinin tek çocuğuyum ve varisiyimve o benim İthaka'mdır.
Elimin gücü yetmiyordu kendi tasarımım olmaktan uzak bir dünyayı tasarlamaya ve yeniden yaratmaya.
Ona hiçbir katkıda bulunamazdım,
Ama düşüm büsbütün benim tasarımımdı ve bende en iyi şekilde tasarladım onu.
Ben sanatçısı ve tasarımcısı düşün, hata yamacısı.
Gerçeğin acımasız kırbaçları tarafından düşlerim parçalanınca daha iyi ve yeni bir düşle düşlerini yamayan ben:
Binlerce defa gerçekler tarafından parçalanan, tuzla buzla olan, gerçeğin büyük ve paslı çivileriyle çarmıha gerilen düşlerimi tasarladım ve yamadım, gözyaşları ve kalp sancılarıyla.
Ta ki bu yamalı düşlerim görkemli bir çok başka düş tarafından kutsanınsaya değin yamadım, günlerce ve geceler boyu.
Ve böylece oluştu düşten bir imparatorluk.
Birçok müstakil, yamalı ve çarmıha gerilen düşün bir araya gelmesiyle.
Asil Hırsız İthaka Prensi Beyaz Çağlayan
Esasında çok yaralayıcıydı, bir düş ülkesi prensinin gerçekte sefil bir hırsız olması...
Bir yanda gerçeğin bizi paçamızdan bizi aşağı çeken hatta vakumlayan kara batağı ve sınırlı sınırları ama öte taraftan gerçekdışılığın bizi yukarı çeken büyüsü, cezbedici sonsuzluğu ve her türlü olanaksızlığa olanak olması...
Asil Hırsız İthaka Prensi
Beyaz Çağlayan
Tanımsız bir yer
Tanımı olmayan,
herhangi bir haritanın, herhangi bir kıvrımında ve sınırında yeri olmayan, daha önce kimsenin varamadığı ve
bundan sonra asla varamayacağı,
varışı olmayan o büyülü ülkenin
şiirlerinin ve şarkılarının esriğiyim ben!
O ülkeden şarkılar söyledim,
ölü olmayan kulaklara.
O düş ülkesinin şarkıları işiten kulaklar ister.
Zira o
"Canlı kadehten bir içki vermez misin bana?"
Asil Hırsız İthaka Prensi//Beyaz Çağlayan
'Gittiğim hiçbir yerde olmayanı arıyorum'
Asil Hırsız/İthaka Prensi
"o nirvanasıydı aitsizliğin"..
Asil Hırsız İthaka Prensi- Beyaz Çağlayan
Yokluk
"Yüreğimde bir kıta ve imparatorluk gibi büyüttüğüm,
o düşün tanrısının tek kusuru olmamasıydı"
Asil Hırsız İthaka Prensi- Beyaz Çağlayan
1000Kitap'a katıldı.