Ne garip bir oyuncak şu insan! Yürür, konuşur ve acı çeker. 70 kilodur.
Kendisine ve çevresine ait hiçbir şeyi bilmez. Bir nevi ıstırap makinesi.
İplerini başkaları çeker. Hantal ve şapşal bir robot. Neye sevinir bilinmez.
Sınırsız olan yalnız hayalleri ve acı kabiliyeti. Etten bir kafes ve aciz içinde çırpınan bir ruh.
Vücut araba akıl arabacı. Ama gözleri bağlı arabacının, arabaya hükmeden atlar..
Buda haklı : Varolmak için yokolmak lazım, parça bütüne kavuşacak ki hasret dinsin.
Bütün musiki, bütün şiir, bütün aşk, bu bir çuval kemik, bu asi ten, bu aptalca endişeler ne olacak? Ne olacağını bilen var mı?
Kader hep oynayamayacağı roller yükler insana ve ıslıklar. Alkış sahtekarların..
Cemil MERİÇ
Evet, işte:
Yaşadıklarımız
Öldürdüklerimizdir.
Başka türlü nasıl olsundu ki: bir belirli yaşam anında gerçekleştirilen, yaşar kılınan bir şey, o anın geçip gidişiyle, yokolmak üzere varedilmiş olmaz mı?
-Oruç Aruoba
#yokolmak
Yağmur yağıyor Ömür Hanım.. Gökten değil, yüreğimin boşluğundan..
sığamıyorum hiçbir yere. bu karmaşıklığa dayanamıyorum.
Benden 19:47
Yanmak güzel
Düşlerin ortasında alev alev
Çırpınmak güzel
Gülüşünün içinde bağıra bağıra
Yokolmak ne güzel sen de varoldukça
Ağlamak güzel dizelerde nefesini tadınca
Ve gitmek güzel gelmeyecek olana
Benden 19:59
Hergün seni düşünüp yokolmak
Her saniye sesini işitmek isteyip
yaşama tutunmak bu nasıl bir beklenti
sol yanından hiç çıkmayacak
youtube.com/watch?v=nGTPJlF...
İsterdim
Ölümü düşünmek, gözlerimde çığlıklarla
Kuşlara isyân etmek, uçamamaktan...
Yüreğimdeki sancıları yaşamayı sevmek,
Öğrenmemek, bildiklerimi de silmek...
İsterdim...
Ölümü düşünmek gözlerimde çığlıklarla
Kuşlara isyan etmek uçamamaktan
Yüreğimdeki sancıları yaşamayı sevmek
Öğrenmemek, bildiklerimi de silmek...
İsterdim
Yeniden doğmak ya da hepten yokolmak