Bu bana çok tanıdık geldi. Ben sığınacak yer aradığım da kendimi kitapların içinde buldum. Okudukça kendimi daha iyi tanımaya, yaşadığım dünyayı daha iyi anlamaya başladım. Ama kendimi tanıdıkça ve dünyayı anladıkça daha da parçalandım. Ruhumda fay hatları oluştu. İçimi hiçbir şey ile dolduramıyorum. Hiçbir duygu acı, hüzün dahil tat vermiyor eskisi gibi. Bir ara hüzülendikçe, karamsarlaştıkça kendimi iyi hissediyordum ama o da geçti artık.
Geçici mazoşistlik durumu, hepimiz az çok yaşadık. Sonraki evrede Meursault oluyoruz işte, yaşamışız yaşamamışız bizim için bir.
Ben Mersault û önce yaşadım ya, bu tersde bir işlik var :D pessoa ile yaşadığım yoğun karamsarlık ve acı ile kendime gelmiştim ama onunda etkisi geçti :D
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.