"Pervane, sabaha dek alevin çevresinde döner; arkadaşlarının yanına gelir ve onlara, görkemli bir anlatımla, bu tanrısal ilişkisinden söz eder. Sonra tam bir birleşmeyi özleyerek kendini alevin cilvelerine kaptırır.
Alevin ışığı, gerçekliğin bilgisidir; sıcaklığı, gerçekliğin gerçekliğidir; onunla birleşme (tek oluş) ise,
gerçekliğin Doğru'sudur."
Bunu yazıyor daha sonra)
Klasik tartışma :) Varolanlardan hareketle her zaman varolan "Varlık" zaten kanıtlanamaz ancak yadsınamaz da. Bilgi dediğimiz şey sadece bilimin ele aldığı şekliyle duyulara dayanan bir şey değildir. Öyle olsaydı bilgi diye bir şey mümkün olmazdı. Bilgiden ne anladığımıza bakılmalı ki bir kanıt getirilebilsin. İnançlı biri sanılabilirim ancak değilim :) sadece epistemolojik tartışmalara hakimim. Tasavvuf ise duyusallığın hakikate ulaştıramayacağının farkında.
Kanıt için bilgi gerekli olduğundan ötürü böyle bir açıklama yaptım. Sadece duyulardan hareketle bilgiye ulaşılamayacağı bariz bir açıklıkta. Bu yüzden aklın değişmeyen şeyin bilgisine ulaşması için duyularından değil aklıyla hareket etmesi gerekiyor ki tasavvuf da zaten duyusal dünya ile akılsal dünya (tasavvufda bu tam olarak böyle değil) arasında ayrıma gitti. Ancak o mistik kabuğun kırılması gerekli. Tanrı’dan ne anladığımızı değiştirmemiz gerekiyor. Benim anladığım semavi dinlerdeki süper kahraman misali geri bir bilincin tasarımı olan Tanrı’nın tasavvufda bulunmadığı.
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.