Ve bazen o salıncaktan düşünce ruh, dizlerini kanatıp ağlar küçük çocuklar gibi...
Ne kadar üflersen üfle geçmez acısı
Bastırır daha şiddetlice sancısı.
Ve bir çocuk gibi efgân koparır ruh.
Acısını dindiremez kalp denen ruhun anası..
Parçalanmış kalbim sığmıyor cismime. Vuruyor habire göğüs kafesime. Ne söylediysem ikna edemedim, en son koşup ruhuma yüklendi. Salınıp salınıp duruyor
Parçalamak, parçalanmak; eşyanın ve canlının tabiatında mevcut.
Hayat bu ya!
İmtihan olan ihya olur.
İhya olan imtihan olur.
Ve herşey eksik ve kusurlarıyla imtihan olunup durur.
Taa ki; ölümün kıyısına vurur.
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.