Cinayet hayvanlarda yaşam içgüdü erini doyurduğu için cinayet adını almaz. Ve eğer bir aslan bir bir ceylanı avlıyorsa bu türler arası bir durum olarak görülür. Oysa insan deyim yerindeyse kendi türünü avlayan bir türdür. Yaşam içgüdülerini ise sınır durumlar dışında doyurmaz. (ıssız bir adada besin azaldığı için bir insanın kendi türündeki insanlardan kimilerini öldürmesi gibi)
Böyle bir savunma bekliyordum, o yüzden zevk için yamyamlık yapan hayvan örneğini verdim. Eğer mesele içgüdülerin tatmini ise insan da neticede bir hayvandır, hem yok etmek de yaşama içgüdüsünden sonra en kuvvetli içgüdü değil midir?
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.