“Kültürel iktidar” kavramı çok sık tartışılıyor son zamanlarda. Mevcut muktedirin 20 yıldır çok istemesine rağmen ele geçiremediği nadir alanlardan birisi... Son döneme kadar belediye bütçeleriyle sayısız yazar pompalanıp en azından görsel bir kalabalık yaratmak istediler. TRT’de ve diğer havuz kanallarında her dönem bu ekibin kalemşörlerine program yaptırdılar. Ancak onca emek ve harcanan paraya rağmen ortaya çıkan sonuç gerçekten korkunç. 8-10 kavram, 5-6 eski yazar güzellemesi ve birbirini tekrar eden onlarca sömürü üzerine dönüyor her şey... Arada güzel işler de çıktı ama çok sınırlı. Kısacası kültürel iktidarın İslamcıların eline geçmesi bu sığlıkta devam ettikleri sürece çok zor... Ali Ural ve benzerleri yine bu süreçten maddi anlamda oldukça kazançlı çıktılar. O yüzden çok şikayetçi olduklarını düşünmüyorum hallerinden:)
Sitede yazarın oldukça hayranı var. Ben de bir etkinlikte okumuştum bu kitabı. Kişisel bir bağ kuramasam da kuranlara saygı duyuyorum tabii ki...
Sen de kendi pencerenden hicvetmişsin Oğuz başkan:) Ali Ural’dan bağımsız olarak, o mahallenin genel görünümünü de kapsayıcı tespitlerin var ki, katılmamak mümkün değil... Ellerine sağlık... Selam ve sevgilerimle...
Çok güzel bir yorum olmuş abi, senin de eline sağlık. İnternette bu tip yazarlarla esas kaliteli olan yazarlar arasındaki fark konusunda bir yorum okumuştum. Mesela Nuri Pakdil, Sezai Karakoç gibi ustalar da şiirlerini dini unsurlarla birlikte kurarlar fakat bunlar gibi dincilik taslayanlardan değillerdir onlar. Bunlar okurun kanını çekip vampir yazarlık yapanlardan. :) O mahalleye hiçbir zaman uğramayacak biri olarak teşekkür ederim, sevgilerimle...
Zaten o yüzden bu 5-6 yazarın üzerine dönüyor hala her şey. O isimler kendi dönemlerinde egemen değil, ezilen taraftaydı. O yüzden yaşam öyküleri de yazdıkları da değerli. Şimdikiler ise daha nitelikli tek eser yazmadan jeep’le gezip milyonluk evlerde yaşıyorlar. Yazıkları da bir yaşanmışlıktan yoksun olduğu için sığ ve yüzeysel oluyor genelde... Eski İslamcı yazarlarla şimdikiler arasında çok geniş bir boşluk ve nitelik farkı var. Ortaya bir fikir koyan, tartışan, kafa karıştıran yazar sayısı yok denecek kadar az. Geriye mektup, çay, kahve edebiyatı kalıyor... Ha bir de Filistin romantizmi...
"Filistin romantizmi" :) Bu o kadar doğru ki, en sevdiğim yazarlardan Borchert'in bu konuda çok güzel bir alıntısı vardır:
"İnsanın karnı tok, sırtı pek oldu mu başkalarının yoksulluklarını okuması, merhamete gelip iç çekmesi ne tatlıdır." (s. 89, Kapıların Dışında)
Eskilerin değeri şimdikilerin hiçbirinde yok. Açlık çekmeden oturduğumuz evlerde maddi ve manevi açlığı öneriyoruz, üstüne edebi nitelikle değil markalaşmış ve metalaşmış tasavvuf isimleriyle belirli sürülerin çobanlığı yapmaya çalışıyoruz. Michel Foucault'nun bunun gibi vampir yazarlar için söylediği bir şey vardı:
"Çoban bir toprak parçası üzerinde değil, daha ziyade, bir sürü üzerinde iktidar kullanır. Çobanın attığı her adım sürüsünün iyiliği göz önünde tutularak ayarlanmıştır. Bu onun sürekli kaygısıdır.” (s. 31, Özne ve İktidar)
Alıntılar harika:) İşte durum aynen bu aslında, sen veya ben bir konuda fikir edinirken, fikir üreticilerinin ortaya koyduğu fikirlerle destekliyoruz kendimizi. Zaten kültürel iktidar demek de aslında fikir ve sanat üretebilme kabiliyetidir. Bu arkadaşlar bu konuda aciz kaldığı için en güzel yaptıkları şeye sarılıyorlar; üretilmiş fikirleri toplayıp kitap çıkartmak:)) İncelediğin kitap da senin de değindiğin gibi bu konuda bir öncü aslında. Okurlar aldanıyor bu anlamda. Kitabı okuyup, kitabın içindeki alıntılardan etkileniyor ama övgüyü alıntıların gerçek sahibine değil kitabın yazarına yapıyorlar:)
Konu çetrefilli aslında... Böyle kısa kısa yazınca hep bir şeyler eksik kalmış gibi oluyor. Yine de güzel bir sohbet oldu bu vesileyle:) Teşekkürler tekrardan...
Bana diyecek bir şey bırakmadın abi, bu güzel yorumların üstüne sadece sana hak vermek düşer. Ben teşekkür ederim, görüşmek üzere inşallah...
Her şeyi öyle güzel açıklamışsınız ki ikiniz de..
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.