Yoluna taşlar düştü, o taşları itekledim. Yürüdün, yürürken dengen sarsıldı, senin dengen oldum. Benden ne istersen onu yaptım. Ve sen bugün benden Yankı’ya ihanet etmemi istedin, kendin için..
Herkes yalnızca bakar, kimse görmez. Bu böyledir. Her sıcak, karanlık koridor insan yığınıyla doludur. Bazıları ağlar, bazıları çığlık atar. İnsanların çoğu sessizdir ve bu da en az diğerleri kadar iç karartıcı olur.
İnsanlarla, tanıdığım, güvendiğimi sandığım insanlarla dövüşüp de sonra yoluma devam edemiyordum. Her şeyi bir yana atıp da bütün bunlar normalmiş gibi davranamıyordum.