"Belki hep yoksul kalacağız, ama emin ol ki bir ömür mutlu olacağız. Bu bir hayal olamaz değil mi? Mutluluk avucumuzun içinde değil mi Arkaşa?"
Bu mutluluğu hak edecek ne yaptım? Ne yaptım, söyle bana? Bak! Çevremizde ne çok insan, ne çok gözyaşı, neşesiz ve bayramsız ne çok gündelik yaşam! Ya ben... Ben!.. Onun gibi bir kız beni seviyor!.
Bir gün gelir, "Tanrım!" diyemezsin artık.
Toptan bir temizlik zamanıdır.
Artık "Sevgilim!" diyemeyeceğin bir gün.
Çünkü boşunalığı kanıtlanmıştır aşkın.
Ve gözlerden yaş akmaz.
Ve ancak kaba işlere yarar eller.
Ve kuruyup kalır yürek.
Kadınlar boşuna çalarlar kapını, açmazsın.
Tek başınasındır, ışıklar söndürülmüş
ve
Tabii ki kıt kanaat yaşayacağız, ama mesut olacağız; yani bir masal olmayacak tabii; bizim mutluluğumuz kitaplardakine benzemeyecek: Biz gerçekten mutlu olacağız!..
Dinle Arkasha, ona bakarsan tavan da her an başımıza çökebilir...
Sayfa 13 - Öteki Yayınevi
Evet, bakın, işte şimdi bakın! Ama görüyorum ki siz bakmıyorsunuz... Siz iki inci tanesi gibi kocaman yaşın simsiyah gözlerden çıkıp kirpiklerde titreştikten sonra Madam Loreux'un sanatını gösteren tül üzerine düşüşünü izliyorsunuz... Bu yaşlar şapka için değildi!.. Hayır! Bence insan böyle bir hediyeyi daha ciddi bir şekilde vermeli. Ancak o zaman alıcı bunun değerini takdir eder. Baylar , bayanlar, itiraf etmeliyim ki ben şapkadan yanayım!
Sayfa 25 - Öteki Yayınevi