Yunus Balan
@yunussbalann
Siyasal bilimler
37 okur puanı
Mart 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Ölürüz diye mi üzülüyoruz ?
Ne ettik, ne gördük şu fani dünyada
Kötülükten gayri?
Ölünce kirlerimizden temizlenir,
Ölünce biz de iyi adam oluruz;
Şöhretmiş, kadınmış, para hırsıymış,
Hepsini unuturuz..
“Ben seni severim aslında da düzenim bozulur diye korkuyorum.
Durduk yere başımıza saçma sapan bir aşk çıkar
Sinemaya gitmeye ele ele tutuşmaya falan kalkarız…
İşin yoksa çiçek al,saç tara, parfüm sık.
Küsmesi, barışması, ayılması, bayılması…
Hatta eninde sonunda kaçınılmaz ayrılması.
Meyhanede tanıdığım gerzek bir filozof vardı!
Güzel kadınlar insanın ömrünü uzatır derdi.
Bir sürü güzel kadın girdi hayatıma,
Hepsi ağzıma sıçtı..”
Okur Takip Önerileri
Yaşananlara bir beden büyük geliyor,
Artık hayat..
Bir aşkı paylaşmak için çok geç,
Bir paylaşıma aşık olmak içinse erken…
Beni sevda yerimden vurdu yine zaman..
Şimdi sana söyleyecek tek cümle..
Bende sana yetecek kadar,
Ben kalmadı..
88 syf.
·
Puan vermedi
·
177 günde okudu
Epiktetos - Kendisinin Efendisi Olmayan Hiç Kimse Özgür DeğildirAslı Perker8.5/10 · 5,1bin okunma
“Sahte bir geçmişle hakiki bir gelecek kurmak mümkün değil. Dünya ayaklarının altından kayıp gitmiş bir defa, istesen de dengede duramıyorsun. Dengesiz yaşamaktansa gitmek daha kolay, külfetsiz ve hızlı. Ve bu yüzden hayatta hakikiliği sorgulamayacak tek şeye sığınıyorsun, ‘ ölüme ”
Ve evet, iyilerin yüzü suyu hürmetine dönüyor dünya.
“Şu sonsuz evrende hayatlarımızın derin anlamları falan yoktur bana göre. Doğarız, hayatta kalmaya çalışırız, üreriz, ölürüz. Bu kadar. Bilimsel açıdan burada bir mucize yoktur. Her şey sıradan ve olması gerektiği gibidir.”
Zaman en iyisiydi, zamanların en kötüsüydü… Akıl çağıydı, akılsızlık çağıydı…. İnanç devriydi, kuşku devriydi… Mevsimlerden Aydınlık’tı, mevsimlerden Karanlık’tı… Umudun baharını, çaresizliğin kışını yaşıyorduk….Elimizde hem her şeyimiz vardı, hem de hiçbir şeyimiz yoktu… Hepimiz ya cennete gidecektik, yada doğruca öteki tarafa. Sözün kısası, öylesine bir dönem ki….
Kimseye güven yoktu. Geceleri yol kesen bir haydut, bir bakıyordunuz gündüzleri çarşı esnafı oluyordu.
“Kimseyle hiçbir konuda yarış halinde değilim. Kimseden akıllı, kimseden güzel, kimseden iyi olma gibi bir iddiam yok. Kimse için en değilim. Daha değilim. Bu devasa iddiasızlığın bana verdiği özgürlüğün hastasıyım.”