Yüzyıllık bir yalnızlıkdı yaşadığım, onun için Çılgın Kalabalıktan Uzak, İlahi Komedya'nın içinde, Rüzgar Gibi Geçti'm. Yasadığım ne bir Korku ne Mecburiyet'ti, Santranç oynuyordum kendi hayatımla Yüreğimin Götürdüğü Yere Git'edecektim sadece. Çünkü Kırk Yılda Bir Gibiydim. Ve Ölüyordum Geçerken Uğradım sadece belki Yüreğimin Sesini Dinle'rsin diye. Doğdum-yaşıyorum-öleceğim. (are668)
Açelya 1.
( Derin daktilonun başında yazmaktadır. Açelya’nın sesi fonda duyulur, Derin kahvesini içer. )
AÇELYA – Ne yazıyorsun aşkım?.
DERİN – Seni…
AÇELYA – Ama ben buradayım, arkanda…
DERİN – Evet biliyorum, hissediyorum.
AÇELYA – Yazma, dön bana…
( Derin arkasına döner, göremeyince daktilonun başına döner… )
DERİN – Bak yoksun işte, susuyorsun,
Erdem Bayazıt
Yeryüzü bana mescit kılındı
Ant verdim toprak şahit tutuldu
Her sabah her öğle her akşam
İkindiyle yıkanarak yatsıyla donanarak
Seslerden bir sesle fırınlanıp
Sulardan polatlanan benim.
.
Geldim durdum önünde işte bir anıt gibi
Sıyırarak sırtımdan bir yılan giysisini.
..
Evet bir hançer ağacı gibi büyüyor içimde acı
Dağlardan bir dağ gibi kabaran