Neydi kendisini tutan? Korku? İyi ama dedi aşkım korkumdan büyük değil mi?
Sayfa 93Kitabı okudu
Ateşe düşmeyen yanmayı nereden bilsin?
Sayfa 99Kitabı okudu
Kendini kaybetmek gibi görünen aşk, aslında kendini bilmek.
Hayat uzun bir gece,tek kişilik bir ölüm tek kişilik bir yağmur
Züleyha bir uzun name; Potifar'ın okuma yazması yoktu
Züleyha üç soru,beş soru,on soru yanlış yoktu ama Potifar'ın cevap kağıdı boştu.
Bir şerbet Züleyha yaz gününün en harlı yerinde,serin cok serin; Potifar'ın elindeki kadeh Züleyhayı almıyordu.
Bir garip denklik ki eşit işaretinin anlamı yok
Bir toplama işlemi ki sağlaması yok
Ateşe düşmeyen yanmayı nereden bilsin? Elini bıçak çizmeyen kanın rengini nasıl öğrensin?
Yusuf diye başladı, Yusuf diye bitirdi. Gördü ki hitaptan öteye geçemedi. Anladı ki aşkın nâmesinde ser-nâmeden öte kelâm yok. Ve Züleyha'nın lügatinde Yusuf'tan öte sözcük yok.
Sayfa 130Kitabı okudu
Rabbim sen benim kalbimde değilsin, sen benim kalbimsin.
"Et, kemik, kaş , göz ve yüz güzel olsa ne olmasa ne .Hepsi toprağın altında çürümeyecek mi nasılsa .Kalbini güzelleştir Züleyha"
"Acının içinden geçiyorken ve acı içimden geçiyorken nasıl hâlâ bu aynalarda kalabilirim? Nasıl hâlâ kendim olarak bu sûrette görünen ben olabilirim?"
Sayfa 85Kitabı okudu
"Göz kapaklarının ardına bir kez olsun ışık düşmemiş olan karanlıktan nasıl şikâyet edecek?"
Sayfa 71Kitabı okudu
İnşirahh...
Geldim ...
İnşirâh… İnşirâh… İnşirâh… Hâra düştüm, dilime kan değdi yüreğime od. Dâra düştüm Ey Rab bana bir inşirah.. Ah-u efgânımı bir dinleyiver, bu gece çok karanlık… Katran karası olmuş göğsümü bir açıver… Daraldım… Bir bakıver..
“Biz senin göğsünü açıp genişletmedik mi?”(inşirah/1)
Genişlettin ey yar! Dünyadan bunaldığım her vakit,
"Ama kalbe giden bir yol vardır derûnumda. İşte asıl o zaman aynayım ve bahtım ben. Marifet o yolu bilmekte. Sûrete sûret, asıla asıl diyebilmekte."
Sayfa 54Kitabı okudu
Vuslatın aslı hasretmiş.
Her hasret bir hicrete bedelmiş.