Yetiyor sana
Uzun uzun ölmek uykuda gibi,
Sevmiyorsun artık birleştiğin gölgeyi bile.
Senin yaşamak için ölümü aşman gerekecek,
En saf varoluş saçılmış bir kan’dır.
Ölmek sevdiğin bir ülkeydi. Geliyorum
Ama sonsuzca senin karanlık yollarından.
Yıkıyorum senin arzunu, biçimini, belleğini,
Ben, senin acımasız olacak düşmanın.
Sayfa 23 - pdfKitabı okudu
sözgelimi ben, kendim
hiç hayıt ağacı görmemişim
görmeden ölürüm diye korkum da yok
değil mi ki albatrosu Baudelaire'den
Yves Bonnefoy'dan semenderi öğrendim
"Yalnızlık gibi yoksul olan şiir, bazen de yine yalnızlık gibi yaşam vericidir."
Sayfa 29Kitabı okudu
Denir ki bazen güneş gecikir
Bir geceliğine, yalın bir düşün limanında.
Denir ki daha, güneş bir kayıktır
Her akşam göğün doruğuna geçen.
Ölüler öndedir, gören dünyanın
Sonsuzca başka yıldızlarla çoğaldığını.
Gelen, ama bekleyensin
Sessizce
Tutku yalnızca bir düştür,
Onun elleri istemez.
Ve bir imgeyi sevmiş olanın,
Bakışı arzulaya dursun,
Sesi kırıktır,
Sözü külle dolu.
Çoğu kez bir uçurumun sessizliğinde
Duyarım (ya da, bilmem, duymak isterim)
Bir vücudun düştüğünü dallar arasından. Uzun ve yavaştır
Bu kör düşüş; hiçbir çığlığın
Gelip kesmediği ya da bitirmediği.