esra
@yves
Atatürk Üniversitesi
dantes inferno
43 okur puanı
Kasım 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
özgürlük budur belki de:
sürekli bir yersizlik;
sürüp giden bir yol...
unuttuklarımız: nereye giderler acaba, nerededirler? -Öyle, unutulmuşlardır diye, toptan, hepten, çekip gitmiş midirler?
neredeler ki şimdi, bizim için bir zamanlar yaşamsal önemi olan o ötekiler - nerelere gittiler, nerelerde kaldılar : biz, arıyor, soruyor muyuz onları - neyiz ki biz zaten?! - -anılar, ve anılar, ve anılar, ve unutmalar, ve unutulmuşluklar ...
Okur Takip Önerileri
zamandır en büyük düşmanımız -biz istemeden yürüyüp giden; biz istediğimizde de, bir türlü istediğimiz noktada durmayan - zaman, bizi bırakıp gider, terkeder - - zaman , bizi, öldürür ...
... ne çok dağıldın oysa, o günden -- öncesinden de— bu yana, ne çok koptun ve parçalandın.
—
...ama — bilemediğindir, o yerler; o noktalar dokunamadıklarınız...
dokunamadığın noktalardan gelir yaşamının anlamı.
şimdi gene, dışıma çıksam
gitsem, eski yerlerime baksam
kendimi bulamayınca korksam
genede yapsam
yapsam
hep anımsar ama çok az tutarız çocukluğumuzun elinden
kendi izimize bakarken terk ettiğimiz denizlerde
bir gün ben de yaşamıştım aranızda
hepsi bu kadar
lekem yoksa, izim kalmamışsa,
bir tortu bile değilsem hafızanızda
yine de güzeldi her şey
şiirime değdi dünya
elli yıl, eteğimdeki taşlar
her seferinde erteliyordum büyük vazgeçişi bilet değiştirmekle
oysa hiçbir yolculuk taşımıyordu beni hiçbir yere
başka yolcular değildi bekletilen,
yolcular başkalaşıyordu
saplanmış trenlerse aynı tünellerde ilk karı bekliyordu.
küçük balık küçük balık
denizin nerede?
denizim yok
denizim yok
ararım her yerde
ölü bir yılan gibi yatıyordu aramızda yorgun, kirli ve umutsuz geçmişim oysa bilmediğin bir şey vardı sevgilim, ben sende bütün aşklarımı temize çektim imrendiğin, öfkelendiğin kızdığın, ya da kıskandığın diyelim yani yaşamışlık sandığın geçmişim dile dökülmeyenin tenhalığında kaçırılan bakışlarda gündeliğin başıboş ayrıntılarında zaman zaman geri tepip duruyordu. ve elbet üzerinde durulmuyordu. sense kendini hala hayatımdaki herhangi biri sanıyordun, biraz daha fazla sevdiğim, biraz daha önem verdiğim.
ben anımsayışın eli olsaydım
tutmazdım kimseyi hatırımda
giderdim giderdim giderdim
içimizden biri ölmeden bilmek
yokluğunun nasıl bir hayat yaptığını
hayat eksiltememişken bizi birbirimizden
ölüm hangimize verecek sırasını?