Biraz yorgunum, kavgaları birikiyor insanın her uzvunda ayrı ayrı, acısı zamanla
Yaşımdan yorgun yaşımdan telaşlıyım bu günlerde,
Kaç yaşındayım sahi? Saymadım bilmiyorum.
Çünkü ben bu dünyanın nasıl bir yer olduğunu görünce üstüme öyle bir hüzün çöktü ki altında bir çiçek gibi ezildim. Onun için de bu masmavi dünyada ne kokum kaldı ne de rengim. Ben bir defterin iki sayfası arasında değil milyonlarca insan arasında kurutulmuş bir çiçeğim...
📽 Şahsiyet
Yine de bugün bana bir öykü anlatmak istiyorsun, Alacakaranlık içimizi parlak, canlı şeyler görme özlemiyle doldururken, Gözlerimiz bu gri ışıkta bir şeyler görmek için can atarken.
Onların parmaklarımın arasından güle oynaya akmasına izin veririm, Tıpkı koparmadan yanlarından geçtiğim başakların ve uzun saplı çiçeklerin yere düşmelerine izin vermem gibi.
Çünkü insan sessizlikte saatin yüzlerce küçük parçaya ayrıldığını ve nefes alışverişlerimizin hasta bir adamın nefes alışverişlerine benzediğini kaygılı bir şekilde duyar.