Zâhidâ gözüni aç ışk ile gir meydâna
Aşıkun menzilini arşdan âlâ gördüm
Bu hüsni kendüye bâkî kalur sen sanma ey dîl-ber
Güzellik pâyidâr olmaz geçer âheste âheste…
Gönderdi Hudâ çün bize mihmân Ramazânı
Hoş tutmağa niyyet edelim biz dahi anı (Zâtî)
Sayfa 427
Hârdur tahrîk-i bâd ile libâsın çâk eden
Yoktur ey hâce güle hergiz ziyânı bülbülün
(Elbisesini rüzgârın tahrikiyle yırtan dikendir ey hoca, bülbülün güle asla zararı yoktur.)
Sevdalıyım şu Divan Edebiyatına...
“Ayıttı ol peri bir gün düşüne girüren bir şeb,
Sevincimden nice yıllar geçipdür görmedim uyku”
İki şakk oldu zebânı lezzetinden hâmenün
Tâ ki şekker la'lünün evsâfını zikr eyledüm..
Senin şeker dudaklarını düşününce onun tadından kalemin ucu yarıldı...( Susuzluktan nasıl dudaklar yarılırsa, yârin hasretiyle de onu yazan kalem yarıldı.)
Geh safa buldı gönül âyinesi gah keder
ʿÁlemün hâli budur böyle gelür böyle gider...
Zülf-i dil-ber gibi ey Zâtî perîşânsın yine
Cevri bî-had yohsa bir yâr-i perî-şânun mı var
(Yârin zülüfleri gibi perişansın ey Zatî... Yoksa cefada sınırı olmayan bir yârim mi var?)