Ama sen benim dünyamsın bilmiyosun. Benim dünyamda ne anlama geldiğin hakkında ufak bir ekmek kırıntısı kadar bile fikrin yok. Seni sevmeyi denedim.
İnan bana. sadece sevmek. Dümdüz, beklentisiz. Zehirli sarmaşıktın oysa sen. Elim, tenim, dilim, beynim derken içime kaçtın. Yüreğimi kaçıramadım ellerinden. Beş duyu organımın beşine de sen hükmediyordun sanki. Sen konuşurken melodiler erişirdi kulaklarıma Dilim, adınla bestekâr oldu. Elim kolum sımsıkı bağlandı beline. Sığmadın, yüreğime kazıdım..
Bir anlam yüklemeden, abartmadan, Suyunu çıkarmadan. Sadece sevmek.
Gözlerim, köşe bucak gözlerini arardı. Sen kokardı tüm sokaklar, tüm kadınlar, tüm şehir. Bahar kadar naif, papatya kadar kararsız, gül kadar eşsizdin.
Güle oynaya, sırita sırita mahkum oldum sana. Tek kurşun atmadan beyaz bayrak açtı sana yüreğim. Bembeyaz bir sayfa açıp her yerini seninle karaladım. Yetmedi.
Sığmadın, yüreğime kazıdım...
birkaç gün evvel, sabah saat beşe doğru yola çıktık. radyo zihnimizdekileri bastırsın diye açıldı ancak yalnızca kulaklarımızı kirletmek rolünü oynadı. müzik düşebileceği en vahim vaziyete düştü ve birimiz ötekine değiştir diyemeyecek kadar donuktuk. o an için bilincim yakın birinin cenazesi kadar ağır düşüncelerle örülü iken duymadığımızı sandığımız tüm yavan sesler bu gece uyutmama rolünde.
dünyanın dönüş hızı ve bireyin kimi zehirli melodiler de dahil olmak üzere ruhsal sindi....
..
.
insan anılarla çürüyor. yaşamla değil. kavramlarla bilinçle insanlarla idrakla zorlukla değil.
geçip gidiyormuş gibi yapan zamanın her detayı hafızada hayati noktalara konuşlanmış hatıralarıyla.