Böyle o kadar coksun ki icimde o kadar heryerdesin ki ,ne yapsam?nasıl anlatsam ? Saatlerce konuşsam senin hakkında yine bitmessin sanki,gözlerine baksam saatlerce ,gülüşünü izlesem...yine de doymam sana . Saatlerce birine anlatsam gözlerini ,susmak bilmem .ama kendimden bile kıskanırım seni. O kadar yoğun geliyor ki her şey.icimdeki sevgi
TORUNUMUN ADI MASAL
Elif öğretmen olmuş, evlenmişti. Bir kız torunum olmuştu. İsmini Hayat koymayı çok istemişlerdi. İzin vermedim. Elif, “O zaman torunun ismi Masal, olacak” dedi. Torunumun ismi, Masal. Zehra’m benim küçük kızım, veteriner olmuştu. “Hayat abla, hangi hayvan huzursuzluk yapsa, masal anlatıyorum, sakinleşiyor” diyordu. Zehra da evlenmişti. Bir erkek torunum olmuştu. Torunuma masallarımda ki, Masal’ın arkadaşının ismini koymuştu. Kahraman.
Sen Ne Vakit Gitsen ayak seslerin kalbimde kalir, sözcükler sözcükler bogazimda,
aklim bir ucuruma yaklasir,
sen ne vakit gitsen icime son yildizinida
kaybetmis bir gece cöker,
Gözlerime kara bulutlar sokulur,
Sen ne vakit Gitsen unutdugum bir masal
aklima gelir sonra bütün ask masallari bir bir,
sevdigi icin daglari delenler cölü gecenler,
Biz Hangisine Yakisiriz Zehram Bunca Göze Aldiklarimiz bizede verirmi bir sevda masalinin kahramani olma hakkin
derlermi Tahir ile zühre gibi, Kamber ile Zehra gibi yada Ferit ile Duygu veya ne bileyim
Göcebe Leyla ile deli bir Mecnun..
Ciğer Söken Mektup
10 Kasım 1912
Benim Zehram, sana yazdığım son mektubu Çatalca cümleleriyle bitirmiştim. Çatalca varsa İstanbul vardı ve İstanbul varsa Osmanlı vardı. Neye baksak İstanbul'u koruyorduk aslında çünkü hangi yola girsek sonu İstanbul'a çıkıyordu. Biz de emaneti korumaya gelmiş, kıyamete gözümüz kapalı girmiştik. Fakat anladım ki benim kıyamet sandığım yalnızca bir kamet, bir küçük kıyametmiş. Asıl mahşer arkada kaynıyormuş. Bunu anlamam için iki gün yetti. Şimdi soğuk bir çadırda, Gülcemal'e binerken elime tutuşturduğun bu deftere başlıyorum. Çünkü yaşadıklarımı mektup kâğıtlarına aktarıp da sana, size yollayamam artık. Bir vadi ağzında ciğerlerimi sökerek haykırdığımda hissettiğim ne ise onu ancak bu deftere yazabilirim."
Sayfa 320
