Dibe vurduğunu sanıp, bir dip daha olduğunu keşfedebiliyordu insan.
Charles Bukowski
***************************
Dostoyevski'nin bir romanında yaşıyor gibiyiz.
Hava gri ve soğuk,
İnsanlar yoksul ve mutsuz. "
Oda'da yere oturup sustuğumu hatırlıyorum
Sonra aniden durup kahkahalar attığımı. Önce olamazları sayıklayıp kabullenmiş evremi.. Sonra durup tepkisizce yere baktığımı hatırlıyorum.
Balkona çıkıp gökyüzüne bakıyorum.
Biliyorsun.! gökyüzüne bakıyorsan umudun vardır...
Soğuk havanın ciğerlerimi doldurduğunu ve aklıma geldikçe boğazımda oluşan o sızıyı hatırlıyorum.
Ve hepsi geçti....
Önce kendimi , sonra zamanı affettim.
Vedalara bile alıştım sıradan artık, basit..
İnsanlara güvenmekten vazgeçtim, saçlarımı kestim, değiştim.
Hepsi geçti....