Ben o zamana kadar hep en büyük acının sevip de sevilmemek olduğuna inanmıştım.
Şimdi ise bundan daha korkuncunun da var olduğunu anlıyordum. Bu da insanın başkası tarafından kendisi istemeden sevilmesi ve sizi rahatsız edip hırpalayan bu ihtirasa karşı koymanızın imkansiz oluşu idi .
Yanı başınızda bir insanın arzu ile yanıp tutuştuğunu görmek ve çektiği acılara elinizden bir şey gelmeksizin seyirci kalmak, onu yiyip bitiren alevlerden kurtarma iktidar, imkan ve kudretine sahip olamamak.
Halbuki ben, ne kadar saçma olursa olsun, yan yana bulunduğumuz zamanın durup kalmasını, asla bitmemesini temenni ediyordum.
Okur Takip Önerileri
Ah, insan yaşamda öyle geçici bir yolcudur ki, kendi varlığına en fazla inandığı ve arkadaşlarının ruhlarında, kalplerinde en derin izleri bıraktığını sandığı bir yerde bile belleklerden hemencecik silinecek, hiçbir iz bırakmayacaktır! Hem de öyle çabuk ki!
Sayfa 143
Şimdi sen sanıyorsun ki onlar sensiz yapamazlar. Fakat gitsen... Buralardan bir kez ayrılıp uzaklaşsan, acaba senin yokluğunu ve bıraktığın boşluğu hissederler mi? Eğer hissederlerse bu ne kadar sürer?
Sayfa 143
Dünya üzerinde bu durumda olan yalnızca ben değilim. İnsanların çoğunun az çok umutları kırılmış, hayatta aradığını bulamamışlardır.
Sayfa 126