Zeynep Taşdelen
@zeyneptasdelen
Sakarya
3 Şubat 1996
304 okur puanı
Eylül 2018 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Hayatla aramda ince bir cam var. Açıkça görmeme ve anlamama rağmen, dokunamıyorum hayata.
Sayfa 122
Yaşamaya mecbur edildiğim hayattan doğmuş zavallı umutlarım benim!
Ve elbette ‘sevilmek’, adının daha önce hiç duymadığın bir tonla söylendiğini hissetmektir.
Okur Takip Önerileri
Ne mutlu yaşamlarını kimseye emanet etmeyenlere.
Sayfa 100
Ansızın şunu farkettiğimde kalbim sıkıştı: “Bundan sonra hep onun önünde yaşayacağım.”
Bu hisse neye sebep olduğunu tam olarak söylemek zordu, ama yaklaştığını bilirdi her sefer, göğsünde büyüyen bir heyecandan, başlarda belli belirsiz gitgide patlama noktasına ulaşırcasına, sanki göğüs kafesi üç vakte kadar kaynayıp dünyayı silip süpürecek bir şeyi zapt ediyormuşçasına.
Sayfa 119
İş birini tanımaya geldiğinde ayrı geçirilen zamanlar da birlikte geçirilenler kadar önem arz ederdi.
Belki de kendi için ağlamanın, kendi incinebilirliğini kabul etmek anlamına geleceği ile ilgiliydi bu, çeşitli çabalara ve kasım kasım kasılmalara karşı dünyanın ona zarar verebileceği ve vermiş olduğu gerçeğiyle yüzleşmekle.
İçimizdeki kuşlara kendi korkularımızla kafes örmekten kurtarsın bizi Rabbim.
Boş ve kasvetli topraklarda yol olan iki insan durup dünyaları arasında, sözler ve davranışlarıyla dar bir köprü kurmaya soyunacaklardı.
Ayrica örtünmenin bir sembol olduğunu söyleyenlerin haklı olduğunu, zira örtünün dünyanın her yerinde Müslümanlığı sembolize ettiğini, bu sembolü taşımanın kendine ağır geldiğini ve bırakmak istediğini dile getirenlerin de sadece örtüyü değil, inançlarını cesaretle zahire
taşımanın özgüvenini de bıraktıklarını ekleyebilirim.
Tesettür ne zillet, ne de kahramanlıktır. Olsa olsa teslimiyettir.
Seni güldürmek bir ölümlünün en yararlı mesaisidir.
