Ruhu sevmeye alışkın değiliz. Salt bedeni sevmek ister, başkalarının da bedenimizi sevmesini bekleriz. Üstelik bütün eksiklerine karşın.
Hiçbir yere, hiç kimseye heyecanla koşmadım. Koşmadım ama düşmedim de böylece. Ayakta kaldım. Ayakta, bir başıma.
İnsanın her lafını açıklamak zorunda kalmaması ne büyük rahatlık. Yanlış anlaşılmaktan korka korka, anlaşılmaktan bile vazgeçmiş insanlarız sonuçta.
Okur Takip Önerileri
Yaşımdan çok erken çöktüğümün farkındayım ama zaten insanı yaşı değil,hayatı yaşlandırıyor. Bazen yaşadıkları, bazen de yaşayamadıkları. Kuracak hayali kalmayan, otuzunda bile doksanına varabiliyor.
İyiyim ben. Şimdi çok daha iyiyim. Ya kavuşmak umudu olmasaydı, o zaman ne yapardık değil mi...
