Hayatımızın yarısını uyuyarak geçiriyoruz, diğer yarısını da uyutularak" derler...
Gün içinde onlarca büyükten onlarca masal dinliyorsun.
Ayakta uyuyorsun!
Sonra akşamları uyutmak için çocuğuna masal anlatıyorsun. Ansızın, "Masallar küçükken uyuyuncaya kadar, büyüyünce de uyanana kadardır"" sözü aklına geliveriyor.
Ve düşünmeden edemiyorsun:
Keşke bütün masalları çocuklar anlatsa ve büyükler dinlese...
Uyumak için de uyanık kalmak için de...
"Monptit, hayat budur işte. Hep giden birileri olur. Ne yürek unutur ne özlemler ölür.
Bunlar sevgimizde yaşamaya devam eder. Ama birileri, zamanı geldiğinde gitmek zorundadır."