Müşfiq, sən elə hər sözə şeirlə cavab verirsən?
-Dilbər, şeir mənim həyatımdır. O, həmişə pərvazlanmaq istəyən bir quşa bənzər. Sən isə bu quşun əbədi qanadısan...
Yalnız məhəbbətdən iztirab çəkir, can verərkən yaralarından axan qanlarla bərabər, həyatlarının da tükəndiyini hiss edən yaralı adamlar kimi, o da bu xatirə ilə ruhunun vücudunu tərk etdiyini hiss etməkdə idi...