Esere dair fikirlerimi beyan etmeden önce kitap hakkında şu bilgileri vermekte fayda var. İtalyan yazar 
Alberto Moravia 'nın en ünlü ve en önemli eseri olarak görülüyor. Kitabı daha önce Hürriyet gazetesi sanat-kitap ekinde yaklaşık iki yıl önce tanımıştım. Okumak bu haftasonuna nasip oldu. Kitabımız toplamda dört bölümden oluşuyor. Eser, baş
Okur Takip Önerileri
Acı, umut ve doğruluğa dair bir roman...
Belki daha önce yazarın kendisini bir şekilde duymuş olabilirsiniz. Edebî yaratıcılık anlamında en sıra dışı yazarlardan biridir. Bunun göstergesi ise Fransızca' da en çok kullanılan ünlü ses olan "e" ye hiç yer vermeden kaleme aldığı "
Kayboluş" (La Disparition) isimli eseridir.
Çok farklı bir anlatım tarzına sahip ve farklı bir baş karakteri barındıran bir kitap. Kitabı sevmemin ilk nedeni kendimden biraz da olsa parçalar taşıyor olması diyebilirim. Bir gölge, şehrin eski binalarından birinde yaşayan bir üniversite öğrencisi, saatler boyu izlenecek çatlaklar barındıran küçük bir odada yokmuşçasına yaşayan, ufacık odasındaki köhne sedirinde öylece yatan, şehrin sokakları boyunca yürüyen, durumlardan ve düşüncelerden yılgın bir gölge.
Çalar saatin çalıyor, kılını kıpırdatmıyorsun, yatağından çıkmıyorsun, tekrar kapatıyorsun gözlerini. Önceden düşündüğün bir eylem değil, hatta bir eylem bile değil eylem yoksunluğu, gerçekleştiremediğin bir eylem, gerçekleştirmekten kaçındığın bir eylem.
Kitabın büyüsü ise şurada yatıyor okurken siz de fark edeceksiniz. Yazarın büyüleyici diliyle size mi yoksa bu gence mi seslendiği düşüncesi siz de yaman bir çelişki uyandıracaktır. Şimdiden iyi okumalar.
#94211531
#94212511
#94233516
#94239343
#94248706
#94251111
Şimdiye değin okuduğum en harika klasiklerden biri olan 
Suç ve Ceza tadında bir roman. Başroldeki iki karakteri Gohar ve Yeghen. Bu iki karakter için hayata dair edilmiş büyük lafların hiç kıymeti yok, daha iyisi için çabalamanın da. Çünkü onlara göre içinde bulundukları yaşam, bir anlamda sisteme veya devlete hizmet etmemek anlamına geliyor. Gohar, bir yerde yaşam biçimini “iş birliğini reddetmek” olarak tanımlıyor. Çünkü Gohar’a göre sistemin herhangi bir yerinden tutup daha iyi bir yaşam sürmektense yaşayacak kadarına razı olup, sessiz kalmak daha erdemli bir davranış. Onun reddedişlerinde böyle bir yan var. Onlar hayatın tüm pisliklerini bilip, yüzleşip onu besleyen sistemin içinde olmaktansa dışında kalma çabası veren karakterler. Bu kadar bilgi okumak ve araştırmak açısından yeterli sanırım. Okumanızı içtenlikle isterim. İncelemeyi kitabın son sözleriyle bitirmek uygun diye düşünüyorum.
Dilencilik kolaydı; ama kibirlilik? Kibri nerede bulacaktı? İçinde sonsuz bezginlikten, büyük bir huzur ihtiyacından başka bir şey yoktu. Sadece huzur.
#90270782
#90491335
#90499469
#90503523
Bir tren yolculuğu öyküsüyle başlayan kısa roman insanoğlunun ruhunun derinliklerinde uyuyan şiddete, kıskançlığa, zavallılığa uzanır. Romanın başkahramanı olan Pozdnişev, adı verilmeyen bir yolcuya pişmanlığını itiraf eder. Bu itirafların, 
Lev Tolstoy’un yaşadığı dönemin ahlak anlayışını ve kadın erkek ilişkilerindeki değerlerin değişmesini gerçekçi bir biçimde yansıttığını söyleyebilirim. Ayrıca eserdeki olayları son derece etkileyici şekilde ve insanı düşündüren, sade bir dille okuyucuya sunar. Beğendiğimi ve okunması gereken bir eser olduğunu rahatlıkla söyleyebilirim. Ayrıca kitaba adını veren Beethoven'a ait sonatı da dinlemenizi tavsiye ederim.
youtu.be/OF9fneQ50Us
İsmiyle müsemma olan bir karakterin (Ruh Adam) anlatıldığı ve yazarın en son neşredilen romanı olmakla birlikte üzerinde en çok düşünülmesi ve incelenmesi gereken bir eser diye düşünmekteyim. Ruh Adam büyük ölçüde yazarın düşsel, imgesel, fikirsel düşüncelerinin, ruhsal ve içsel bunalımlarının özgeçmişi olsa bile yazarın gerçek yaşamındaki bazı olayları da yansıtmaktadır. Hüseyin Nihal Atsız'ın bir nevi otobiyografisi olan bu kitapla olaylar, kişiler ve doğa üstülük inanılmaz bir akıcılıkla anlatılmıştır. Başlarken hiç bitmemesini istediğim bir kitap olduğunu da unutmadan belirtmek isterim. Ayrıca şöyle ufak bir bilgi de vermekte fayda görüyorum, kitapta geçen bütün şiirler yazarın kendi şiir kitabı olan 
Yolların Sonu kitabında mevcuttur ve şiirlerini de beğeneceğinizden hiç şüphem yok. Okuyacak arkadaşlarıma şimdiden iyi okumalar diliyorum.
İnsan susadığı zaman nasıl suyu doyumsuz bir lezzetle içerse bu roman da büyük ihtimalle okumaya susayan insan için öyledir. Okurken çoğu noktalarda hüzünle kaplandım ama acıyı bu kadar tatlı anlatan bir kalem daha tanımadım. Bir ölüme ve bir güne koca bir ömür sığarmış da bilmezmişim. İşte bu da Cengiz Aytmatov'u okutan ve sevdiren özelliği olsa gerek. Ufak bir hata da yaptım bunu da paylaşmak isterim siz öyle yapmaz iseniz konu bütünlüğüne daha iyi hakim olursunuz. 
Cengiz Han'a Küsen Bulut kitabını bu kitaptan önce okumuştum. Aslında önce 
Gün Olur Asra Bedel'i sonra Cengiz Han'a Küsen Bulut'u okumak tüm konuya hakimiyet sağlayacaktır. İyi okumalar dilerim.
