Günlerini nasıl pes etmeden , umutsuzluğa kapılmadan, intihar etmeden, akıllarını kaçırmadan, hatta politik meseleleri tartışmaya devam ederek geçirebiliyorlar?
Her şeyin böyle olması gerektiğine kendilerini asla sorgulamaya kalkmayacak kadar inanmış mükemmel birer egoist olabilirler mi?