Sözdü kadim geleneklerin yelkeni.Dilin bekçileri söz söyleyebilenlerdi, söz evveldi yazı sonradan gelmişti, söz Tanrıların armağanıydı ,yazı insan aklının icadı, söz insanın doğasına uygundu ,yazı o doğayı bozmuştu ,yazının olmadığı o eski ve Kutlu zamanlarda bütün bilgi ve edebiyat söz halinde dururdu hafızalarda ,onca destan yazıyla mı yazılmıştı? Oysa yazı zihinleri tembelliğe itmiş, İnsanın gerçek hazinesi Onun bir kopyasına tercih edilmişti ve söylenmiş Her şey bir söylevdi,tarih , destan, savunma ,yargılama her şey söyleve yaklaştığı nispette değerliydi,insan söylev vermeyi başardıktan sonra uygar olmuştu, Tanrılar kendisini en çok söyle vererek gösterirdi, hem insan kendisini konuşurken ele verirdi yazarken değil. "Insanın yaşamı Neyse konuşması da odur," derdi eski bir Grek atasözü
