“Gelecek, sonsuzluğa kadar gitse de saniye saniye yaşanır. “
“Yıllar ve yıllar geçti ama zaman, bir yansımadır: geçmiş saatler ve günler, haftalar ve yıllar sonunda aynı kül yığınına sahip olurlar.”
Sayfa 166 - yky
“Korkmamalıyım. Korku katilidir aklın. Korku, mutlak yıkım getiren küçük ölümdür. Korkumla yüzleşeceğim. Onun etrafımdan ve içimden geçip gitmesine izin vereceğim. Ve geçip gittiğinde, onun izlediği yolu görmek için iç gözümü kullanacağım. Korkunun geçtiği yerde hiçbir şey olmayacak. Yalnızca ben kalacağım.”
Okur Takip Önerileri
Ölüm korkusu ve vebadan ölmenin yalnızlığı...
Kendi isteğine göre ye, ama başkalarının isteğine göre giyin.
Sayfa 76
İnsanlara zulüm yapıyorsan, çocukları olduğunu unutmayacaksın. Atılan bumerangın bir gün mutlaka geri döneceğini bileceksin!
Sayfa 37 - karakarga
Ey bedenim, beni daima sorgulayan bir insan kıl!
Sayfa 13
Korku, bir işi yapmamak için yetersiz bir mazerettir. Hepimiz korkarız. Bu yeni bir şey değildir. Canlıysanız, korkarsınız.
Sayfa 168
Bir kadın ne ise odur; bu, vahşi bilinçdışı tarafından dikte edilir ve kadın açısından çok, ama çok olumlu bir durumdur.
Sayfa 87 - Ayrıntı Yayınları
Merak ediyorum, kadınların meramlarını dosdoğru anlatmalarına mani olan bir mekanizma falan mı var beyinlerinde.
Sayfa 345
Anladım ki benim içimi cız ettiren ona vız geliyor.
Demek ki dedim bir ömrü onunla geçiremem.
Sayfa 296
Her seferinde yeni takvimler hazırladık birlikte: Günlerin senelerden daha önemli olduğu ama tek başına bir şey ifade etmediği, zamanın tutulamayan sözlerle ölçüldüğü, mühletleri semboller, işaretler ve yeminlerle yüklü takvimler.
Sayfa 230
Çünkü rüzgara karşı yokuş aşağı hızla giden bir bisikletli gibidir bellek.
Sayfa 207
Benim kendine özgü ve tatlı ülkemde, şairlerin büyüsü henüz kadın kalplerini etkilemeye devam etmektedir.
Aşk bir ayrıcalıktır ve bütün ayrıcalıklar layık olunmamış şeylerdir, bu yüzden de bunun bedelini ödemesi gerekir. aşkın ayrıcalığı her zaman cennet değildir, aynı zamanda cehennemdir de. aşk içinde yaşam, sürekli bir gerginlik, korku ve huzursuzluk içinde geçer.
Bilge olmak için deli olmak gerekir ve YA-ŞA-MAK!
Ölüm bilinci bizi daha yoğun yaşamaya yöneltir.
Bu devir, sıradan insanın en parlak zamanı; duygusuzluğun, bilgisizliğin, tembelliğin, yeteneksizliğin, hazıra konmak isteyen bir kuşağın devridir. Kimse bir şeyin üzerinde durup düşünmüyor. Kendisine bir ülkü edinen çok az. Umutlu birisi çıkıp iki ağaç dikse herkes gülüyor: "Yahu bu ağaç büyüyünceye kadar yaşayacak mısın sen?" Öte yanda iyilik isteyenler, insanlığın bin yıl sonraki geleceğini kendilerine dert ediniyorlar. İnsanları birbirine bağlayan ülkü tümden yitti, kayıplara karıştı. Herkes, yarın sabah çekip gidecekleri bir handaymış gibi yaşıyor. Herkes kendini düşünüyor. kendisi kapabileceği kadar kapsın, geride kalanlar isterse açlıktan, soğuktan ölsün, vız geliyor...
Öğrenme aşkıyla geçti ömrümüz, aşkı öğrenemesek de...
Cennet, onun olduğu yerdi.
(Havva’nın mezar yazıtı, Adem)
Benim kendine özgü ve tatlı ülkemde, şairlerin büyüsü henüz kadın kalplerini etkilemeye devam etmektedir.
