Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.7
Şilan
Şilan
@Birkitapokuyucusu
Okuyorum, hissediyorum ve bazen tüm kelimeler kabına sığmayarak taşmak istediğinde yazıyorum...
Hukuk Fakültesi
46 okur puanı
Ocak 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Bitmek bilmeyen webtoon okumalarım sırasında Hell and High Water ile karşılaştım. Konusu epey ilgimi çektiği için bir kitap serisi olduğunu duyunca hemen ilk kitabı bulup okumaya başladım.
Konusu Vietnam savaşı sonrası çıkan bir virüse karşı oluşturulan aşının insanlarda mutasyona yol açması ve bu mutasyon sonucu insanların hayvanlara
Türkçeye bir yayınevi tarafından çevrilir mi emin değilim daha doğrusu pek umudum yok.. Özellikle bu tarz kitapların muzır kitap olarak adlandırıldığını ve satışlarının kapakları kapatılarak sadece kitapçılarda yapıldığı bir dönemde...iki insanın yıllara meydan okuyan sevgisini ayıp olarak görecek kadar düşmüş olduğumuz bu dönemde..Ben hayranlar
Bir kitaba bu kadar düşük puan vereceğim aklıma gelmezdi ama verdim işte. Konusu genç kızımızın gittiği toplantıda gördüğü gizemli çocuğa aşık olması ve devamında yaşanan olaylar çevresinde dönüyor. Vampirlerle ilgili olduğu yazıyor ama arka kapakta bu yazmasa okurken aklıma vampirler gelmezdi çünkü bahsedilen şey iblis ve istekleri olduğundan gözümde farklı bir tür canlandı. İlk 100 sayfayı kitabı duvara fırlatmadan okumam bir mucizeydi. İlk görüşte aşkında bir sınırı vardır kız çocukla iki kelime dahi konuşmadan ayrıldığı halde gece gündüz onu düşünmesi ve bizlerin sayfalarda yüz kez çocuğun adını okuyarak ezberlememiz gerçekten sinir bozucuydu üstüne bir de çeviriden kaynaklı sorunlar eklenince okumak çok zor oldu. Başladığım kitabı bitirmeden bırakamayacağım için mecburen okudum. Neyse ki belli bir yerden sonra daha sürükleyici oldu. Acaba kitabı iki farklı kişi mi yazdı çünkü sonrasında ilk sayfalara nazaran daha iyi bir anlatım vardı ama tabi bu kitabı kurtaramamıştı. Karakterler tutarsızlık içindeydi, olaylar karışıktı, iki karakterin birbiriyle kurduğu doğru düzgün bir diyalog dahi göremedik ki bu 'ne okudum ben' diye bağırma isteği uyandırdı. Sanki kitap çok güzel ilerlemiş ve biz tüm boşlukları doldurmayı başarmışız gibi bir de ne olduğu belirsiz bir sonla karşılaştık. Gerçekten hata çeviride mi yazarda mı bilmiyorum ama konusu ilgi çekici olsa bile kitap okunamayacak haldeydi.
Okur Takip Önerileri
Faust
Çok büyük bir merakla aldım kitabı elime ama sadece konuya ve kapağa bakarak kitap almamam gerektiğini tekrardan öğrenmiş oldum. En başından beri tiyatro eserlerini dahi okuyamayan ve bu tarz yazılmış eserler hakkında bilgisi olmayan biri için gerekli alt yapıyı sağladıktan sonra okunması daha iyi olabilecek bir eser. Benim gibi hakkında araştırma dahi yapmadan konusu nedeniyle kitabı okumaya başlarsanız kitabı bitirmenizi sağlayan tek şeyde konusu olur. Ama bu kitap daha fazlasına sahipti ve bunu okurken anlayamadığım için canım sıkıldı. Sonuç olarak iki ay boyunca kitapla savaşıp durduktan sonra bitirdim. Bitirdim ama çok yarım kaldı her şey ve bu kitabı tekrar elime alıp okuyacağım bir sonraki okuyuşuma bir not gibi. Belki Eco'nun, Syvlie'yi yıllarca tekrar tekrar okuması gibi bende Faust'u okur bir boşluğa düşer ve tekrar okurum kendimce bir cevap buluncaya kadar.
Serinin 14. kitabı olan Geçmişten Gelen Ölüm.
Dedektif Eve Dallas'ın yeni davası kurbanlarını zehirleyerek öldüren ve her seferinde ellerinden kaçmayı başaracak kadar zeki bir katil. Serinin diğer kitapları gibi polisiye, aşk ve diğer bir kaç unsur iç içe sunuluyor.
Eve Dallas'ın geçmişi peşini bırakmıyor ve yüzeye çıkmaya devam ediyor. Karakterin acı dolu bir çocukluğu var önceki kitaplarda da geçen bu kısımları okurken hep gözlerim doluyor. Yazarın bu kadar güçlü bir kadın karakter yaratması kesinlikle kitapları okunmaya değer kılıyor. Seri diyoruz ama bence ayrı ayrı da okunabilir sadece yazar her kitapta karakterlerin önceki hallerine inip hatırlatma yapmadığı için sıkıntı yaşayabilirsiniz bunun haricinde konular ve cinayetler farklı olduğu için kitapları ayrı ayrı okumak sorun olmuyor.Kitaplarda katilin ve kurbanın düşüncelerine de yer verilen bir iki bölüm oluyor. Zaman olarakta gelecekte geçiyor olaylar; 2050'li yıllarda robotlarla, hava trafiğiyle ve farklı gezegenlerde kurulan şehirlerle ayrı bir okuma hevesi katıyor insana. Nora Roberts benim için polisiyenin kraliçesi gibi. Bir çok kitabını okuduğum ve kalemine güvendiğim bir yazar.
Yurtdışında bu seri devam ediyor en son baktığımda 40. kitap çıkmıştı ama ülkemizde 18. kitabı yeni basıldı. Umarım basılmaya devam edilir.
Umberto Eco'nun konferanslardaki konuşmalarının derlendiği bir kitap. İyi bir okur nasıl olmalıdır, bir kitabı okurken nelere dikkat etmeliyiz, yazarlar eserdeki mekan ve anlatıcı ögeleriyle ne anlatmak istiyor ya da bizler ne anlamalıyız gibi birçok noktaya ışık tutan ve merak ettiren bir okuma sunuyordu kitap. Üzerinde durulan eserleri okumak/okumuş olmak aslında dikkat çekilmek istenen noktaları daha kolay anlamanızı sağlar aksi takdirde epey yorucu oluyor.
Eco' nun bahsettiği örnek okurlardan biri olmak için sınırları zorlamak gerekiyor. Bir kitabı okuyup kapağını kapatmakla bitmeyen bir süreç var ortada çoğu zaman ikinci ve üçüncü kez okumak gerekiyor. Bazen defalarca kez okumakta yetmiyor; kitabın yazıldığı dönemi, yazarın hayatını araştırmak gerekiyor. Bu uzun ve emek isteyen süreç örnek okuru meydana getiriyor.
Zorlayıcı bir yolculuk oldu bazı sayfaları iki üç kez baştan okumam gerekti ama bu zorlu yolculuk bana farklı bir bakış açısı kazandırdı. Hep böyle değil midir zaten en çetin sınavlar sonunda en güzel armağanı verenlerdir.
Kitabı okurken bir çok yerin altını çizdim. Karakteri ve verilmek istenen mesajı anladığım yerlerde oldu anlamadığım yerlerde. Her şeyi bırakmak ve sorumluluk almamak hala anlayamadığım bir durum ve kitapta da eleştirildiği gibi bu çok derinlere işlenmiş bir ödev gibi. Hiçbir şey yapmamak o kadar yanlış geliyor ki karaktere sinirleniyorum ama aslında haklı olan o. Fakat üç çocuklu bir babanın kendi babasına bu kadar uzak olduğu için pişmanlık duyduktan sonra aynı şeyi yapıp çocuklarından uzaklaşması ne kadar doğru? Bir şey yapmayıp başkalarından çalmak ne kadar doğru? Takası anlarım ama dünyada her şey karşılıksız olsaydı insanoğlu bu kadar ileri gidebilir miydi? Herkes birbirinden çalsa çalışmasa ne olurdu? Birey olarak bunu yapmaya çalışmak normal geliyor lakin bir toplum onun hayal ettiği koşullarda yaşayabilir mi sanmıyorum. Bu yüzden Doppler benim için kendi varoluşsal sürecini tamamlamaya çalışan bir yetişkinin kaçışı ya da hayatı istediği gibi yaşayamamış birinin geç kalınmış bir arayışa girmesinden öteye geçemedi.
Ne desem bilemiyorum. Üç sayfa boyunca yan yana gelen kelimelerin bu kadar etkileyici olması beni her defasında şaşırtıyor. Bir yandan da sayfaların ardındaki anlamın derinliği üzüyor beni. Sait Faik bir öyküye başlamadan önce kendince konuşur gibi analiz ediyor; bir vapurdan inen insanı, sokakta gördüğü çocuğu, mevsimleri, duyguları sonra başlıyor bir fotoğraf karesine sığabilecek kadar küçük bir anın içinde olanları anlatmaya. O anlattıkça ben ne olabilir ki diye başladığım öykünün ağırlığını taşıyamaz oluyorum. Böyle işte ne fazlası ne de azı...
Çok severek okuduğum bir fantastik serinin daha sonuna geldim. Karakterlerin herbiri ayrı güzeldi. Yazar içi boş yan karakterler yaratmamıştı, hepsinin bir hikâyesi vardı. Kitapların dili fazlasıyla akıcıydı aksini söyleyemem çünkü tüm seriyi 6 günde okudum ve çoğu zaman keşke bu kadar hızlı okumasaydım dedim. Özellikle bu kitapta her sayfada ayrı bir olay oluyordu ve heyecanla okurken gerçekten kendinizi kitaba dalmış bir halde buluyordunuz. Okumaktan pişmanlık duymayacağınız, günün karmaşasından uzaklaşıp film izler gibi heyecanla olanları gözünüzde canlandıracağınız bir seriydi.Vhalla karakterine bazı noktalarda sinir olsamda güçlü bir kadın olduğu için mutluyum. Kitaptaki savaş sahnelerine ve bu sahnelerdeki karakterlerin uyumuna ayrıca dikkat çekmek isterim. Karantina günlerinde evden uzaklaşıp büyüyle sarmalanmış bir dünyaya girmek çok eğlenceliydi. Uzun süredir kitap okuyamayan benim için bu seri bir köprü görevi gördü artık daha zorlayıcı kitaplara geçebilirim.
Spoiler olabilecek bir detaya girmek istiyorum; Vi karakteri beni çok çok şaşırttı, asla tahmin edememiştim önceki karşılaşmaların ona bağlanacağını. Vi' nin ana karakter olduğu ayrı bir seri daha var dilimize çevrilmemiş olsa da umutla beklemekteyim bir gün çevrilmesini.
Diğer kitaplara göre düşük puan verdiğim bu kitapta olay örgüsünde yeni bir düğüm oluşuyor. İlk kitaptan beri okuduğumuz her şey bu kitapta ortaya çıkan sorunun temelleriymiş ve üç kitap boyunca hiçbir şey olmamış gibi daha karmaşık ve köklü bir sorunun içine düşüyoruz.(Bana yeni bir serinin ilk kitabını anımsattı bazı yönlerden) Ve üç kitaptır okuduğumuz o cesur karakter ilk bölümlerden sonra yok oluyor yerine başka biri geliyor adeta. Vhalla yaptıgı şeyleri ve duygularının karmaşasını bir türlü çözemedi. Ve yazar -acımasız yazar- beni seriden soğutacak bir takım hamleler yaptı. Son sayfalarda sinir krizleri geçirmiş olabilirim. Böyle kitaplarda yan karakterlere fazla bağlanmamak gerektiğini yazarlar bize zor yoldan öğretiyor. Ve seriyi bu kadar heyecanlı bir şekilde okurken ilk kez sonraki kitaba geçmek için hiç acele etmedim.
Serinin en sevdiğim kitabı bu sanırım. İlk kitapta okuduğumuz Vhalla gitti tamamen farklı biri geldi. Güçlü kadın karakterleri okumayı seviyorum ve savaşmadan kenarda durup ağlayan karakterlerden bıktığımı söylemeliyim. Yazar tam da aradığım şeyi vermiş durumda; duygusal olarak zor şeyler yaşasa bile ayakta durmayı ve savaşmayı bilen güçlü bir karakter. Bazı olaylar son bulurken daha karışık bir şeyler başlıyor. İlk kitaptan itibaren başlayan soru işaretleri ve düğümler devam kitaplarında yavaş yavaş çözülüyor. Yazarın diline ve hayal gücüne hayran kaldım.
Serinin devam kitabı olarak tüm beklentimi karşıladı. Olaylar dallanıp budaklanmaya başlıyor ve yeni şeyler öğreniyoruz. Yazarın oluşturduğu dünyayı -kitabın başındaki haritada gördüğümüz yerleri- tanıyoruz. Önceki kitaptan daha hızlı bir şekilde okutuyor kendini Vhalla değişiyor ve yaşadıkları onu şekillendiriyor. Yazarın bazı şeyleri sonlara bırakması ve belki tüm kitaba mal olabilecek olayları son 10-20 sayfaya sıkıştırması biraz sinir bozucu olsa da buna alışmamız lazım çünkü devam kitapları da aynen öyleydi ama bu konuyu etkilemiyor aynı heyecanla okuyoruz. Olaylar ve betimlemeler bizi o dünyaya dahil ediyor ve gözümüzü kapattığımızda oradaymışız gibi hissettiriyor.
Kitabı çok çok sevdim. Okumaya başlayınca akıp gidiyor ve bir bakmışsınız sonraki kitaba kadar kafanızda oluşan soru işaretleriyle savaşıyorsunuz. Vhalla'nın kitaplara olan sevgisi ve güçlü bir karakter olması kitapla ve o dünyayla olan bağımı güçlendirdi.Yazar kocaman bir evren yaratmış ve aslında serinin ilk kitabı ve diğer kitapları sadece bu evrenin bir kısmı. Araştırdığım zaman dilimize çevrilmemiş beş kitaplık ayrı bir seri daha olduğunu gördüm. Umarım o serinin de çevrildiğini görürüz.
Birçok kişisel gelişim kitabı okudum ama bu diğerlerinden farklıydı. Okuduklarımdan hiçbiri beni yaptıklarımı değiştirecek kadar etkilememişti. Ama bu kitap daha samimi ve harekete geçiren bir yapıya sahipti. Diyaloglar şeklinde olması hoşuma gitti. Çünkü anlatılanları sizin gibi ilk kez yaşayan birinin olması onun da kafasında bu anlatılanları yapma planları kurduğunu bilmek bu kitabı daha etkili kılıyor. Kitabın çok fazla abartıldığını düşünenler var benim için öyle olmadı. Bu kadar uzun bir süreye yayarak okuma sebebim ise her adımı dikkatle ve hayatıma nasıl uyarlayacağımı düşünerek okumamdı. Tabi çoğu kitapta geçen şeyler vardı bu kitapta da zamanını verimli kullanma, geleceği planlama, daha sağlıklı beslenme, erken uyanma gibi. Önemli olan sizin bu değişikliklere yapmaya hazır olmanız sonrası geliyor zaten.
Her şey Roark'ın üniversiteden kovulmasıyla başlıyor. Kovulma sebebi ise herkesin kopyaladığı eski tarz binalar yerine yeni ve meydan okuyan binalar çizmesi. Bu noktada toplumun ortak bir düşüncenin peşinden çobanı takip eden koyunlar misali gittiğini görüyoruz. Kendileri için değil başkaları için yaşıyor insanlar. Bakınız: "Komşumun evinde
İlk sayfalarından itibaren sizi dünyasına çeken ve her satırda kendine bağlayan bir kitaptı.
Okumaya başladığınızda sizi sıradan bir aşk hikayesinin ya da kurgunun beklemediğini anlıyorsunuz. Bu kurgunun ardında bir şeylerin farkına varmamızı isteyen güçlü düşünceler yatıyor.
Yazarın yarattığı dünya belki de hepimizin bir zamanlar hayallerinde kurduğu ve gerçek olamayacağını düşünerek içimizde derinlere gömdüğümüz o dünyaydı.
Kitabın en sevdiğim özelliği, kurgusunun temelinin gerçekte olan olaylara dayandırılmasıydı. Yazarın Ay'ın karanlık yüzünü, Göbeklitepe'yi ve tarihin diğer gizemlerini kullanarak oluşturduğu hikayeler çok sağlamdı.
Paranın hayatlarımızı yönettiği, nefretle başkalarının oyuncağı olarak kendimize ve çevremize zarar verişimiz ve bir çok günümüz sorunu olayların içinde verilerek bizi gerçeğe döndürmeye çalışan bir tokat etkisi yaratıyordu.
Değinmeyi unuttuğum bir diğer nokta bölüm sonu şarkıları. Her biri birbirinden güzel bu parçalar kitabın akışında ve duyguları hissetmemizde önemli bir role sahipti.
Daha çok insana ulaşmasını istediğim ve devam kitaplarını merakla bekleyeceğim bir eserdi.
Farklı bir kitaptı. Karakterimiz yaşama tutunmak için birini arıyor. Ama aradığı kişi, onun kafasında canlandırdığı kişi, kitap boyunca karşısına çıkmıyor. Kendisine Aylak diyor Bay C. Kimi yerde öyle düşüncelere dalıyordu ki kendisiyle aynı şeyleri düşünüp hak verdiğim oldu. Günlerce alışkanlıklar kötü müdür diye düşündüm çünkü karakterimiz alışkanlıklardan nefret ediyordu oysa her yeni güne başlayış şeklimiz bile bir alışkanlıkla olur. Kitabın başlarındaki karaktere olan bakışım kitabın son 60 sayfasında tamamiyle değişti aslında saf karşılıksız bir sevgi arıyordu kendisi. Geçmişi onda derin izler bırakmıştı ve o bunları aşamıyordu. Tek istediği çıkar gözetmeksizin (bu çıkar sadece maddi açıdan değil) onu anlayan bir insan bulmaktı. Umutsuzca bir şeylere karşı çıkışı ya da kendini karamsarlığa sürükleyişi tutunacak bir dal arayışı ve en sonunda pes edişi. Kesinlikle karakteri yaşadığım bir kitaptı. Tekrar etmem lazım ki ilk yüz sayfa ve karakterin yolda karşısına çıkan herhangi bir insan üzerinden yürüttüğü tahminler, kadınlar hakkındaki düşünceleri beni bazı yerlerde rahatsız etti ama tabi sonradan anlaşılacağı üzere bunu çocukluğunda yaşadığı travmaya bağlamak gerekiyor. Farklı olmanın verdiği hayata tutunamayışın romanı...
Kitapta okuduğum bütün öyküler bana sıradan bir olayın bile detaylarında saklı olan sıradışılığı gösterdi. Hergün yanından geçtiğim o ağaç sonbaharda yapraklarını döküyor mu? Ya da çiçek açıyor mu? Çiçekleri ne renk? Bu soruları cevapsız bırakan bizler için bu kitap, aslında yaşamımızda yanından geçip gittiğimiz bir ağacın bile kendi içinde bir evren barındırdığını gösteriyor. Yazar doğayı ya da bir olayın arkasında kalanları o kadar güzel betimlemiş ki okuduğumda farklı bir pencereden bu olaylara bakmış oldum. Aslında okuduğum iki sayfanın arkasında yüzlerce sayfayla anlatılamayacak bir derinlik saklıydı.
Ben bir kitabı okurken hep asıl olayın arkasında yazılan paragraflara, cümlelere dikkat ederim. Can alıcı bir çok düşünce yakalarım bu ayrıntılarda ve yazarın bana vermek istediği asıl düşüncenin bu satırlarda saklı olduğuna inanırım. Fakat sanırım bu kitapta öyle olmadı yani emin olamıyorum yazarın ne anlatmak istediğinden. İlk sayfalarda bir olayın ortasına düşüyoruz ve kitap sizi karamsarlığa itiyor. Karakterin başlardaki sakin ruh halinin giderek bir teslim olmuşluğa evrildiğini görüyoruz. Kafamızda sürekli soru işaretleri var. Hukuk sisteminde kimin dava edildiği, neden dava edildiği, davanın nasıl sonuçlandığı; davanın içindekilerin bile bilmediği bir şey ki bu en az karakter kadar beni de sinir edip durdu. Kitapta en sevdiğim bölüm K.'nın rahiple olan konuşmasıydı. Kafka'dan okuduğum ilk kitap olduğundan kesinlikle yazarın vermek istediği mesajı sindiremedim. Bir kaç yıl sonra daha fazla bilgilenmiş bir şekilde tekrardan okuyacağım bu kitabı.
