Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
Spinozast
Spinozast
@Diskirimnant
"Doğru ve yanlış (sevap ve günah) tüm bu kavramların ötesinde bir yer var. Seninle orada buluşacağım" Mevlana Celaleddin-i Rumi
@Spinoza_st
Master
Güneşe kurşun sıkılan şehir
https://youtu.be/mmCnQDUSO4, 9 Ocak
1288 okur puanı
Mayıs 2019 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Ivan
Lev Tolstoy'un 1886'da yazdığı romanıdır. Ivan İlyiç yüksek rütbeli bir yargıçtır ve son günlerini yaşamaktadır. Tolstoy bu romanında yaşadığı hayatın anlamı ve insana dair olan her şeyi, ölümü bekleyen İvan İlyiç üzerinden toplumsal modernizme karşı ironik bir eleştiriyle aktarır.
Ivan İlyiç gerek kendisi gerek toplum tarafından takdir edilen ve "olması gerektiği gibi" olduğu düşünülen bir hayat yaşamıştır. Ancak ansızın gelen ölüm korkusu ona bu kusursuz olduğu düşünülen hayatı sorgulamaya iter ve ölüm anı yaklaştıkça, hayatının ne kadar boş ve anlamsız olduğunu farkeder.
-alıntı-
" nedir bu? gerçek olan ölüm müdür yoksa?
" içindeki ses yanıt veriyordu: evet, ölümdür "
" bunca acılar niçin öyleyse? " ses bir kez daha yanıt veriyordu: işte öyle... bir nedeni yok. "
"tepeye tırmandığımı zannederken aslında bayır aşağı koşmak. tam böyleydi durum. insanların gözünde giderek yükselirken, ayni anda hayat da benden o kadar eksiliyor. ayaklarımın altından çekilip gidiyordu. madem öyle, ölmeye hazır ol.
ne bu şimdi? ne icin bütün bunlar? olacak şey mi! böylesine anlamsız ve iğrençse, o zaman niye ölünüyor; hem de acılar çekerek?..
bir yanlışlık vardı bu iste. belki de sürdürdüğüm yaşam, sürdürmen gereken yasam değildir."
Burçak
Onur Ünlü' nün 1993-1998 yılları arasında yazdığı "bütün eve dönmek isteyenlere" ithaf ettiği, "ve bunları elbette çabucak geçelim sevgilim" diyerek bitirdiği postmodern şiirler manifestosudur.
-alıntı-
*çıldırmış bi vaşak gibi, kaybediyorum
*büsbütün kaybettim
bana dokunmayın sakın
bunların düzenine sokayım
*zaten kırılmış bir kızsın
dövülmüş bir av
*ayakkabılarını kapımın önünde görmeyi istiyorum
çünkü bu, çünkü bu seni seviyorumun içine nal salmak demektir
*bugün, bugün yepyeni bir imparatorluk öğreniyorum
ekmeğin ağırlığında
Schopenhauer
Arthur Schopenhauer' in 1818 yılında yazdığı bu tez-makale tarzı eser, insanların iç güdüsel davranışların esiri olduğunu, farkında olarak veya olmayarak doğanın beklentilerini karşıladığını söyler. Aşka sahip olmamız, olamamamızın yerini asla tutmaz der Schopenhauer. Ayrıca insanların zekalarını anneden, vücut özelliklerini ve karakterini babadan
Okur Takip Önerileri
Makyavelizm
1500 lü yılların başında 43 yaşındaki Niccolo Machiavelli' in, Lorenzo de Medici'nin oğlu Piero de Medici'ye yazdığı öğüt/mektup tadındaki eserlerinin derlendiği, asıl adı "De Principatibus" olan ve yazarın ölümünden beş yıl sonra basılabilmiş politik analiz kitabıdır. Eser Machiavelli’nin en bilinen eseridir ve fransızlarca edebi yaşama
seyit
1958'de Novy Mir (yeni dünya) dergisi'nde yayınlanmış olan roman tadındaki uzun Aytmatov öyküsüdür. Olaylar 1943 yılı Ağustos ayında 2. dünya savaşı yıllarında Kırgızistan'da geçer.
Cemile bir aşk hikayesi olmasının yanı sıra bir maneviyat hikayesidir. Bütün somut, görünen, keyfi lezzetleri bırakma; ve hayale, manaya, duyguya prim verme
Kırlangıç
Ünlü sosyolog Oscar Wilde' ın kendi çocuklarına dersler vermek için yazmış olduğu içinde bir masal ve çokça öykü barındıran eseridir. Kitaptaki hikayeler her ne kadar küçükler için yazılmış gibi görünse de aslında herkes içindir. Kitapta bulunan öykülerde ana fikir fedakârlık, çalışkanlık, yardımseverlik ve sevgi teması etrafında insani değerlerin
Mutlu Prens - Bütün Masallar, Bütün ÖykülerOscar Wilde · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 20223,289 okunma
Charles
Jean Paul Sartre'ın 59 yaşında yazmış olduğu, "okumak" ve "yazmak" adlı iki bölümden oluşan, dünya edebiyat tarihinde yazılmış en cesur ve sıradışı otobiyografik eserdir.
20 yüzyılın en büyük filozoflarından Sartre'ın fikirlerinin tohumlar halinde çocukluğunun bağrında saklanmış olduğu görülen eserde, felsefe ve dil kavramlarının iç içe geçmiş yapısı, geleceğin varoluşçuluğunu zirveye taşıyacak bir çocuğun kâhince önsezileriyle sunulur.
-alıntı-
"hiç kimse unutamazdı beni, sözümü etmeden de geçemezdi; ben kolayca kullanılabilir, korkunç ve koskoca bir fetiştim. bilincim de un ufak olmuştu; aman ne kadar iyi! başka bilinçler yüklenmişlerdi beni. okunuyordum ben, herkesin gözü üzerimdeydi; benden söz ediyorlardı, dillerde geziyordum, evrensel ve tekil bir dildim. binlerce bakışta, beklenen beklenen bir merak konusu oluyordum; sevmesini bilen için, onun en mahrem tedirginliğiydim, ama bana dokunmak isterse, ortadan siliniyor ve kayboluyordum. hiçbir yerde yoktum ve nihayet kendimdim! her yerdeydim; insanların asalağıydım ve iyiliklerim onu kemiriyor ve yokluğumu sürekli olarak yeniden canlandırmakla yükümlü kılıyordu."
Fritz
Jose Saramago’ nun en neşeli eseridir. Türkçe çevirisini Pınar Savaş yapmıştır. Çeviride yazarın biçimsel üslubu korunmuştur. Mesela özel isimler küçük harfle yazılı, ve virgül ve noktadan başka noktalama işareti de yok. Ayrıca diyalogların aktarımında da alışılmışın dışına çıkıyor yazar. Bu seçimlerin başta okumayı zorlaştıracağını düşünmüş olsam
Madame
Stefan Zweig'ın burjuvaziye duyduğu nefret, bu öyküsüyle derin bir psikolojik araştırmaya dönüşüyor. Yine öfkeli, yine nefret dolu, yine mesafeli, ama Madame de Prie özelinde sözde elit kibarlığın, rutin insani ilişkilerin gerisindeki bozulmayı, ruhani dejenerasyonu kimlik kaybı ve tekinsizin psikolojisini kuşatarak derinleştiriyor.
Öykü aslında gerçek bir yaşamdan kesit. On beşinci Luis döneminde bürokraside etkili olan bir kadının görevden el çektirilmesinin hikâyesi. Saraydan kovulma ile başlayan bu öykü, Madame de Prie'ın gün geçtikçe gözden düşmesiyle devam edip, eski saygınlığını çılgın bir yöntem ile tekrar kazanmaya çalışması ile sona etmekte.
-alıntı-
-uçuruma dans ederek düşmek istiyordu.
-daha önce hiç denememiş olmasına karşın şahane rol yapıyordu. çünkü başkalarının önünde duygularını göstermeyi engelleyen her şeyi; korkuya, kaygıyı, utancı, çekingenliği üzerinden atmıştı, nesnelerle gerçekten yalnızca oynuyordu şimdi.
-talihin ilerlemekte olan arabasından bu kez düşen kişi, arabaya bir daha yetişemezdi.
-ne var ki ölüm, kandırılmaya izin vermeyip gülümsemeyi parçalamıştı.
-o da kadınların çoğu gibi tümüyle başkalarının ruh halinden beslenirdi. arzulandiği zaman güzeldi, zeki insanların arasında nüktedandı, gururu okşandığında kibirliydi, sevildiği zaman aşıktı.
holly şirk!
Jules Verne'nin yirmi altı yaşında yayımladığı öyküsüdür. 1854 yılında, henüz ortada o efsane kitapları yokken yazdığı bu hikâye aslında onun bilim kurgu edebiyatına ne denli eserler bırakabileceğinin de göstergesi olmuştur. Eserde Zacharius Usta'nın kibri ve bu kibir nedeniyle yaşadığı çöküşü, basit fakat etkili bir yolla anlatılmıştır.
-alıntı-
"yaşadığımız bu kahrolası çağda, mutluluk dolu bir güne uyanacağımız ne malum?"
"yeryüzünde her şeyin ömrü sınırlıdır, ilelebet var olacak bir şey insan elinden çıkamaz."
"o lanet olası saatlerden biri ne zaman dursa, kalbimin durduğunu hissediyorum, zira saatleri kalp atışlarıma göre ayarladım!"
"günün birinde önemli bir insan olursan, günışığının sana gıda kadar gerekli olduğunu anlarsın!"
"geçmişimi yık geç, bugünümü sil süpür, geleceğimi yok et, ben yine de karanlıkta yaşamayı beceririm!"
"bütün kötülüklerin anası olan kibre hiçbir mantıkla karşı konulamaz; çünkü kibirli insan, tabiatı gereği, o mantıklı sözlere kulak tıkar"
"ruhunuz madde değil! ruhunuz ölümsüz!"
"andernatt şatosu'nda lanetlenmiş biri yaşıyor, keşiş manastırımın haçına saygıda kusur eden bir lanetli!".
Fenya..
Bağımsız ve özgürlükçü yaşamıyla döneminin dikkat çekici yazarlarından olmuş ve Freud, Tolstoy, Paul Ree’nin hayranlık duyduğu, Nietzche’ nin platonik aşk beslediği kadın olan Rus asıllı psikanalist Lou Andreas-Salome kitabı.
Ataerkil kıskacın gölgesinde, aile kurumunun kutsandığı, kadının yalnızca evlilik hasebiyle bir erkekle muhabbet edebileceğini ve evliliğin ertelenmeyeceğini dayatan bir dönemde, binlerce kadın gibi boyun eğmek yerine savaşmayı tercih eden, kendi arzularını, hayallerini erkeğe teslim etmek yerine, özgürlüğünü her şeyin önünde gören Feniçka Fenya'nın hikayesini anlatan eserde geleneksel cinsiyetler arası ilişkileri pek umursamayan, isviçre’de doktorasını yapmış Moskovalı bir kadının bir erkek psikoloğun gözünden anlatılan hikâyesidir. Anlatıcı yapıtın akışı içinde Feniçka’yla dostluğunu ilerletirken, kadınları her daim belli şablonlar içinde; ya erkek avcıları ya da salt zihinsel kapasiteleriyle öne çıkan cinsiyetsiz varlıklar olarak değerlendirmekten vazgeçip, insan olarak görmeyi öğrenir.
Soranili Ahmet
Ahmet Mithat’ın "Maksadımız yeniçeriliğin mevcut olduğu zamanlardaki eğlencelerin bazılarını anlatmak” diye bahsettiği Dolaptan Temaşa’da pek de bilmediğimiz yaşayışıyla bir dönemin kapıları aralanıyor. İstanbul’un mahalle kahveleri, "helva sohbetleri”, giyim kuşam ve âdetleri, hatta eşyasıyla... Kısa, ancak oldukça zengin içeriğiyle
Tımar
Bu öykü kitabı 1892 yılında tiyatro ve oyun yazarı Anton Pavloviç Çehov dehasının ustalık döneminde yazdığı, insanın kendine ve çevresine yabancılaşmasının öyküsünü anlatan ve günümüzde de güncelliğini koruyan tipik bir "amansendecilik" anlatısıdır.
Rusya'nın fakir bir kasabasındaki tımarhanede yatan paranoyak Ivan Dmitriç ile oraya
Meczup
Halil Cibran' ın 1913 yılında el-fûnun dergisinde yazmış olduğu 1918 de kitaplaştırılmış gençlik dönemi eseridir. Maskelere bürünmüş insanların arasından sıyrılıp yalnızlığa, huzura erebilenleri, sahtecilikten arınmış, kendini diğer insanlara yaranmak zorunda hissetmeyen kişilerin nihayetinde tek fakat özgür olduklarını basit hikayelerle anlatan şiirsel öyküler içerir.
-alıntı-
"nasıl meczup olduğumu bilmek ister misiniz?
bakın nasıl oldu: bir gün, derin bir uykudan uyandım ve gördüm ki bütün maskelerim -yedi yaşamım boyunca biçim verip taşıdığım yedi maskem- çalınmıştı. maskesiz bir hâlde, "hırsızlar, hırsızlar, lanet olası hırsızlar!' diye bağırarak kalabalıklarla dolup taşan sokaklarda koşuşturup durdum.
erkekler ve kadınlar alay ettiler; bazıları da benim bu hâlimden ürküp evlerine kapandılar. pazar yerine vardığımda, toy bir delikanlı çatıya dikilmiş "meczup var!" diye bağırıyordu. onu görebilmek için başımı kaldırdım; güneş ilk kez çıplak yüzümü öptü, ruhum güneşin aşkıyla tutuştu ve artık maskelerimi istemez oldum. sonra vecd hâlinde şöyle haykırdım: ‘kutsa, maskelerimi çalan hırsızları kutsa!' işte böyle meczup oldum ben.
özgürlüğü ve huzuru buldum meczupluğumda; yalnızlığın özgürlüğünü ve anlaşılmamış olmanın huzurunu... çünkü bizi anlayanlar içimizdeki bir şeye de egemen olurlar.
ama yine de, huzurumdan dolayı boş bir gurur duygusuna kapılmayacağım. hapishanede bir hırsız başka bir hırsızın güvencesi altındadır.
Bilinmeyen Ada
Jose Saramago‘nun dili basit, masalsı bir uysallıkla hızlıca okunan kısa öyküsü. İnsanı önce kendine, sonra gerçekten ulaşmak istediği amaca götürecek olan umudun anlatımı.
Siz ona keşfedilmemiş benliğin hikayesi deyin, başkası yola çıkma hikayesi desin veya mücadelenin, ısrarın insana kazandırabilecekleri desinler, rastgele bir denizci öyküsü diyen bile çıkabilir. Zaten Saramago sonunu okuyucuya bırakmış bu hikayenin. Okuyucu denizci ile temizlikçi kadını nerde ve nasıl görmek istiyorsa, onlara nasıl bir son yazmak istiyorsa o şekilde bitecek kafalarda bu kitap.
Bana ne kattı diye sorarsanız, kralı ayağına getirtecek cesaretin, bilinmeyenin varlığına olan sonsuz inancın ve umudun insana bulduramayacağı "bilinmeyen" yoktur. Tabii yanında onun için karar kapısından bir kere çıkmayı göze almış bir kadın da varsa.
-alıntı-
“henüz bilmiyorum, burada bir yaşam kurabiliriz, ben limana gelen gemileri temizlerim, sen de, ben de ne, yok mu bir işin, zanaatın veya şimdilerde dendiği gibi bir mesleğin, var, önceden de vardı ve gerekirse yine olacaktır, ama ben bilinmeyen adayı bulmak istiyorum, o adaya ayak bastığımda kim olduğumu öğrenmek istiyorum, bilmiyor musun ki, kendinden dışarı çıkıp kendine bakmadıkça kim olduğunu asla bilemezsin, ... , adayı görmek için adadan dışarı çıkmak gerektiğini, kendimizden çıkmadıkça kendimizi görmemizin mümkün olmadığını düşünüyorum...”
