Numan ulay

oblomov un Olga’ya yazdığı mektuptan bir bölüm.
Başka birisi olsa şunuda eklerdi: bu satırları gözyaşları içinde yazıyorum. Ama ben size yalan söylemiyorum, acının bir gösteriş olmasını istemiyorum, çünkü dertleri pişmanlıkları arttırmak neye yarar? Bu çeşitli alanlarda sevgili daha fazla kötüleştirmek Umut’u saklıdır bense bu duyguyu sizde mi ben de kökünden kazımak istiyorum. Zaten gözyaşlarıyla boş hayalcilere ya da bir kadını sözle baştan çıkarmak isteyenlere yarışır. Size bunları uzun bir yolculuğa çıkan iyi bir dosta vedalaşır gibi söylüyorum: 3.04 hafta daha beklesem çok geç olurdu. Aşk bir ruh kangrenli; O kadar çabuk ilerliyor ki. Daha şimdiden ne haldeyim. Zamanı saatlerle dakikalarla değil güneşin doğup artmasıyla değil, sizinle ölçüyorum: onu gördüm, görmedim, göreceğim, görmeyeceğim, gelecek, gelmeyecek…
Sayfa 310Kitabı okudu
Reklam
İnsanlar birincinin ismini bilir ikinci kimse tanımaz diye bir laf vardır ablacığım işte dışarda kalan bu Spermlerin başına gelen tam da budur. Yaşam denen mucizeyi kavuşamayacağını binlerce hüzünlü isimsiz, var olmadan yok olurlar. Çünkü yumurta ruhu eşine kavuşur kavuşmaz kalbini ve içini diğer tüm aşıkları kapatır. Sonrasında ise hayatında Görebileceğin en mükemmel şey olur. Sperm ve yumurta sahip oldukları genetik materyallerini serbest bırakır. Özgür kalan genetik materyaller de yıllarca kavuşmayı bekleyen iki aşık gibi birbirlerine sarılıp harika bir dansa başlarlar. Öyle bir Dunster ki bu meryam, sonunda iki aşık, sahip oldukları tek şey olan genetik materyallerini birbirlerine hediye ederek tek bir ruh haline dönüşürler.
Karşıtlarımda dile getirdi diye kendi fikirlerimdan vazgeçemem

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
Tuhaf bir ülkede yaşıyoruz: devrim sözü suç, evrim sözü suç. Geriye bir tek olduğu yerde saymak kalıyor. Ya da geri gitmek
Her kuşak, kendisinden sonra gelenler eleştirmiştir. Eğer bu eleştiriler haklı olsaydı, dünyanın şimdiye kadar çoktan batmış olması gerekirdi.
Reklam
Reklam
Reklam