Bir kitap okudu
Gerçek nedir? Gerçek benim!
“Gerçek nedir?
Gerçek benim!” 
André Gide böyle özetlemiş 
Montaigne’nin Denemeler’ini.
“Kendini Bil!”, Yunanistan Delfi’deki Apollo tapınağının girişinde yazan bu sözün en somut uygulanışını bu kitapta gördüm.
İlk kez ortaokul yıllarımda elime aldığımda, giriş sayfasındaki “Ey okuyucu” diye başlayan ve ben bu kitabı sana yazmadım kendimi anlattım, boş vaktini bunun için harcama minvalindeki cümleleriyle beni benden almıştı. 4-5 senede bir de tekrar okundu, evden eve taşındı kütüphanemin başköşesinde duran bu şaheser. Arkadaşım Montaigne ile tatlı bir yaz akşamı sohbeti havasında, genel olarak kendisinden, hayattan, felsefeden, insanlardan, siyasetten ve eğitimden konuştuk yıllarca. İyi bir dinleyicisi olarak addettim hep kendimi.
Şimdi küllerinden doğan HAY klasikleri okuma sevdam sayesinde yine yıllar sonra kendisine bir bahar akşamı yürüyüşünde denk gelmek çok sevindirdi. Yine bir solukta okundu ve yüzümde tatlı bir gülümseme bıraktı.
İyi ki tanımışım bu dünya yurttaşı Fransız’ı. Ailemin bir parçası yapmışım. Oğlumun da büyüyüp okumasını ve benim gibi ilk sayfasına şaşırmasını merakla bekliyorum.
Kendini gerçekleştirme arzusunda olan her yaşta insan okumalı.
Okur Takip Önerileri
Yaşam Bilgeliği Üzerine AforizmalarArthur Schopenhauer · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 20196,9bin okunma
Kişiliğimiz, hayata bakış açımız her şeydir..
1. Bölüm: Temel Bölümlendirme
“..ölümlülerin yazgılarındaki farkların 3 temel belirlenime dayandırılabileceğini söylüyorum. Bunlar:
1. Bir kimsenin ne olduğu (kişiliği)
2. Bir kimsenin neye sahip olduğu (mal ve mülkü)
3. Bir kimsenin neyi temsil ettiği (onun başkalarınca nasıl tasarlandığı, saygınlık, rütbe, şan)”
~~~~~
“..insanın esenliği için, varoluşunun tüm biçimi için esas olan, açıkça kendi içinde ne bulunduğu ya da ne olup bittiğidir.”
~~~~~
“İnsanın olası mutluluğunun ölçüsü bireyselliğiyle önceden belirlenmiştir.”
Sayfa 3Kitabı okudu
Hayyam’dan direkt, aykırı, öz ve dürüst düşünceler.
“ İki günde bir somun geçiyorsa eline
Soğuk suyu da olursa bir kırık testide
Niçin kendinden kötüsüne kul olur insan,
Ne diye girer kendi gibisinin hizmetine?”
~~~~~
“Kimileri laf dünyasında şişinip durmuş;
Kimi güzel ardında, köşk ardında koşturmuş;
Perdeler inince anlar her biri, ey gerçek,
Senden ne uzak, ne uzak yollara başvurmuş”
~~~~~
“Yetmiş iki ayrı millet, bir o kadar da din!
Tek kaygısı seni sevmek benim milletimin;
Kafirlik müslümanlık neymiş, sevap günah ne?
Maksat sensin, araya dolambaçlar girmesin.”
Sayfa 173Kitabı okudu
Martin Eden’ın zihninin parçası olmak..
Öncelikle benim gibi kitabı okumadan önce inceleme okumayı sevenler için belirteyim bol spoilerlı bir yazı oldu.
Denizde başlayan ve yine orada sonlanan bir hikaye 
Martin Eden’ınki. Swinburne şiirleriyle edebi dünyanın kapılarını aralamıştı ve onun “Ölü adam hiçbir zaman dirilmez!” dizesiyle nihayete erdi.
Arada yaşananlarsa, temel düzeyde okuma
Kitaplar yazılmıştı..
“Duyuları aracılığıyla içine nüfuz eden etrafındaki hayata dair her şey hemen ‘kitaplar yazılmıştı’ cümlesiyle ilişkileniveriyordu. Amansız bir mantık silsilesi içinde, kendisinin önemli biri olmadığı, hatta bir hiç olduğu sonucuna doğru yol alıyordu. Kabadayı Mart Eden ve denizci Mart Eden hakikiydi, kendisiydi. Ama ünlü yazar Martin Eden diye biri yoktu! Ünlü yazar Martin Eden, sürü zihniyetinin içinden yükselmiş ve yine aynı sürü zihniyeti tarafından kabadayı ve denizci Mart Eden’ın cismani varlığına dahil edilmiş bir hayalden öte bir şey değildi. Onu kandıramayacaktı bu hayal. Güruhun tapındığı ve yemekler sunduğu güneş tanrısı değildi o. İyi biliyordu.”
Sayfa 450Kitabı okudu
Neden bu insanlar seni sevmiyor?
“-Neden bu insanlar seni sevmiyor?
Beni kucaklayıp sımsıkı bağrına bastı, sonra göz kırparak:
-Ben farklıyım, anlıyor musun? İşte bu yüzden. Onlar gibi değilim.”
“…Kendi ülkelerinde bir yabancı gibi yaşayan, gerçekteyse o toplumun en iyileri olan binlerce insandan ilkiyle olan dostluğum böylece sona erdi..”
Sayfa 146Kitabı okudu
İnsan ruhu ve düşünceler
“…Tüm toprağı, her şeyi saran sessizlik insanın içine doluyordu. İnsanda en arı, en ince düşünceler de böyle anlarda doğuyor sanki; ama bunlar örümcek ağı gibi saydam, uçucu, ele geçmez, söze dökülmez şeyler oluyor. Bu düşünceler insanın ruhunu üzüntüden yakıp tutuşturarak, aynı anda hem yatıştırıp hem de rahatsız ederek, kayan yıldızlar gibi bir an parlayıp kayboluyorlardı ve ruh kaynayıp eriyor, hayatımız boyunca koruyacağımız kesin biçimini alıyor, kişiliği oluşuyordu…”
Sayfa 139Kitabı okudu