“Bir kelimenin yanına bir kelime gelince,
Bir sesin yanına bir ses gelince,
Bir insanın yanına bir insan gelince..
Büyürler, büyürler, büyürler ölümden önce.”
“Mamafih neşe insanın içinde bulunduktan sonra, hayat onu ne kadar meydana çıkmaktan men etse, ne kadar boğmaya çalışsa yine ilk fırsatta kendini gösterir.”
“Bir kez kendini bulmuş olan kişinin bu yeryüzünde yitirecek bir şeyi yoktur artık. Ve bir kez kendi içindeki insanı anlamış olan bütün insanları anlar.”
“Çünkü her şeyi kendimizle, kendimizi de herkesle karşılaştıracak şekilde yaratılmışız bir kere, bundan dolayı mutluluk ve hüznümüzün bağlı olduğumuz şeylerden etkileniyor olması kuşkusuz, bu durumda en tehlikeli şey de yalnızlık.”
“Evet, evet dine hiç karşı gelmemiş birinin aziz olmasına ve hiç aptallık etmemiş birinin bilge olmasına çok ender rastlanır! Ve hayatın ufak aptallıkları olmasa hiçbirimiz de dünyada olmazdık.”
“Çünkü bütün insan toplumu kibir riya ve kaba kuvvet üzerine kuruludur. Pascal nasıl der? ‘Hakikati arzularız, fakat içimizde sadece belirsizlik buluruz. Mutluluk arar fakat sadece sefalet ve ölüm buluruz.’”
“Tesadüf seni önüme çıkarmasaydı, yine aynı şekilde fakat her şeyden habersiz yaşayıp gidecektim. Sen bana, dünyada başka türlü bir hayatın da mevcut olduğunu, benim de bir ruhum bulunduğunu öğrettin.”
“Yaşamın yüce gayesi yaşamaktır. Az insan yaşar. Hakiki hayat ancak insanın kendi mükemmelliğini fark etmesi, her rüyasını gerçeğe dönüştürmesiyle olur.”