İnsan her gün gördüğü denizin, evinin önündeki kayanın üstüne konan martının güzel olduğunu düşünmez. İki tarafı ağaçlıklı toprak yoldan yürürken, tepede buluşup birbirine girmiş olan dalların nasıl bir gölgelik yarattığını, akşamsefalarının bir mucize gibi birden açıverdiği bahçelerdeki alçak sesli sohbetleri, bazı evlerden belli belirsiz duyulan aşk fısıltılarını da. Bunları sadece yaşar.
Sayfa 16
"Unutmuş olamazlar mı?"
"Yılanlar insanlar gibi değil,onlar dostluğu da düşmanlığı da unutmazlar."
Sayfa 34Kitabı okudu
Şirazlı sadi'nin insanı nasıl tarif ettiğini not ettim defterime: "yek katre-i hunest ve hezar endişe", yani "bir damla kan ve bin endişe." İşte unutmayı başaramayan insanın trajedisi bu sözlerde gizliydi. Ömrünü endişeyle tamamlamaya ve sürekli acı çekmeye mahkûm olan bir zavallı ruh.
Sayfa 186Kitabı okudu
