Gülse
@GulsesBooks
Her nereye baksam evvela senin orada olmayışını görüyorum
Hukuk
105 okur puanı
Kasım 2016 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
...yanında yürüsem,hiç ses çıkarmadan yürüsem diyorum.
Sayfa 89Kitabı okudu
Bir kitap okudu
72 syf.
·
Puan vermedi
Okur Takip Önerileri
Eski nefretim yok oluyor, ayda bir saat yokluyor sadece, o da babam artık dayanmakta zorlandığını, her geçen gün daha çok müşterinin şehir merkezinde alışveriş yaptığını anlatıp sızlandığında, ne kadar yorgun olduklarını gördüğümde. Nefret ettiğim benim. Onların sırtında yükseldim, tezgahın gerisinde didinip duruyorlar, bir de üstüne onları hor görüyorum... Peki neye yaradı, tek bir yakın arkadaşım yok, kimseye bağlanamıyorum ... Sinekler dönüp duruyor on yıldır değişmeyen, yamru yumru, eski peynir fanusunun üzerinde. Belki de benim yüzüm den daha güzel bir bakkal sahibi olamadılar. Clopart Sokağı'nda ömür tüketiyorlar. Onlar için yapabileceğim bir şey yok ya da hayır, var, edebiyat fakültesine girmem onları mutlu edecek.
Diğerleri, yani bu dünyanın içinde olmayanlar, fakültedeki Bornin gibiler mesela, oturdukları yerden atıp tutarlar, sade vatandaşın diliymiş, sıradan insanların harika sağduyusuymuş, halkın saf duygularıymış... Sade yaşam, köylü bilgeliği, küçük esnaf filozofluğu, entelektüel saçmalığından başka bir şey değil, bunları asla analarından babalarından görmediler, evdeki hizmetçi ya da tesisatçıyı kastetmiyorum, aynı şey değil, sahilde otobüs beklerken sosisli sandviçe yumulup kağıdıyla beraber ısırmaya, Le Herisson okurken kahkahalarla gülmeye, geğirip sonra "çok özür" demeye benzemez, çok farklı bir şey. On dört yaşında, buradan asla çıkamayacağım diye düşünürsünüz, hatta bunları aklınızdan geçirmeye bile cesaret edemezsiniz. Şimdi dile getirebiliyorum, artık daha kolay, Bornin'le aynı yerdeyim, böyle bir ortamda yetiştirildiğime kimse inanmaz. Bir tek ben.
Tanrım sen bilirsin, hangi an, hangi gün duvarların rengi çirkin görünmeye, yatak odasındaki tuvalet kovası pis kokmaya başladı, ne zaman gariban ihtiyarlar beş para etmez, ayyaş moruklara dönüştü... Annemle babama benzeyeceğim diye ne zaman delice korkuya kapıldım... Bir günde olmadı, büyük bir kopuş anı yok.
Küçük şeyleri unutamayanlar, en geri hatıraları da unutamayanlardır. Hafızalarının bu bahtsız kuvveti karşısında hiçbir memleket, hiçbir vatan tutamadan her yeri, her şeyi severek öleceklerdir.
Sayfa 111Kitabı okudu
Sakın kimseye bir şey anlatmayın. Herkesi özlemeye başlıyorsunuz sonra
Sayfa 198Kitabı okudu
-Jerome_David_Salinger608.jpg){kind=small}