Yemin ederim ki her şeyi fazlasıyla anlamak bir hastalıktır.
Ümit kötülüklerin en kötüsüdür. Çünkü işkenceyi uzatır.
Kafasında harcadığı zaman, dünyada harcadığı zamandan daha fazlaydı.
Okur Takip Önerileri
Benim de bir insan tarafım vardı
Bakma böyle kötü olduğuma
Benim de dileklerim vardı
Benim de bir beklediğim vardı yaşamaktan
Yeter artık vurma yüzüme çirkinliğimi
Her gün bir kadın ağlar benim yüzümde
Büyük dertler için benim ellerim
Anlamıyor musun
Sen sevildiğin için güzelsin bu kadar
Ben sevilmediğimden bu kadar çirkinim
Ağlıyorum biraz sev beni.
Ümit Yaşar Oğuzcan
O günlerde yaşama olan güvensizliğim gittikçe arttı. Varlığımı sürekli yeniden yeniden onaylamam gerekti. Ben ailesinden koparılmış sorunlu bir genç adamım.
Kendini en iyi aldatabilen herkesten daha neşeli yaşar.
Ama zaten fark etmezdi ki! Sözleri oldukça açık anlaşılsa bile ne dinleyen vardı ne de aldıran!
Zaten küçüklüğümden beri saadeti israf etmekten korkar, bir kısmını ilerisi için saklamak isterdim.
Unutmayın ki, dünyada en korkunç şey, ümidini kaybetmektir.
"Herkes ne diyecek? Bu ana kadar herkesten ne gördüm ki... Bana en yakın olanlar dahil olmak üzere, bu herkes dedikleri şey beni üzmekten, hayatımı manasız bir hale sokmaktan başka ne yaptı?"
Bir şeyler yapıyorum, yürüyorum, konuşuyorum, yemek yiyorum yani her zaman yaptığım işleri sürdürüyorum ama nasıl anlatsam, bir boşluk duygusu içinde. Sanki içimde derin bir hiçlik var.
Seni sevmek,
Felsefedir, kusursuz.
İmandır, korkunç sabırlı.
İp'in, kurşun'un rağmına,
Yürür, pervasız ve güzel.
Sıradağları devirir,
Akan suları çevirir,
Alır yetimin hakkını,
Buyurur, kitabınca...
Onarılabileceği halde onarılmamış kırgınlıklar ,giderilmemiş eksiklikler…
Bu günlük bu kadar düş kırıklığı yetsin.
Bir insan olarak alabileceğimiz zevklerin neler olabileceğini dahi bilmeden yirmi bir yıl yaşadık.
