Dostoyevski bazı şeylerin arkadaşlar dışında kimseye söylenmeyeceğini; bazı şeylerin arkadaşlara bile söylenmeyeceğini, bazı şeyleriyse insanın kendine bile söylemediğini söylüyor!
Dikenli tellerin yokuşlu yolların bile engel olamadığı iki masum çocuğun dostluğu...
Sade bir üslupla yazılıpta bu kadar güzel anlatımlara sahip az kitap okudum. Kitap bana günümüzden bir ırkın yok olurken diğer insanların nasıl sessiz kalışını yok oluşunu hatırlattı. İster bu din olsun, ırk ayrımı olsun vb. ama herkes biliyor ki eninde sonunda hepimiz 'İNSANIZ'!!
'𝚂𝚊𝚟𝚊ş𝚕𝚊𝚛ı𝚗 𝚎𝚗 ç𝚘𝚔 𝚔𝚊𝚢𝚋𝚎d𝚎𝚗𝚒, 𝚑𝚎𝚛 ş𝚎𝚢𝚍𝚎𝚗 𝚋𝚒𝚑𝚊𝚋𝚎𝚛 ç𝚘𝚌𝚞𝚔𝚕𝚊𝚛𝚍ı𝚛.'
Okuyup pişman olmayacağınız bir kitap, okuyun okutturun.(◍•ᴗ•◍)