Öncelikle kitap sosyalizme yanı sıra hristiyan pratiğindrki hatalara, insan ruhuna ve insanın tanrıya boyun eğmesi gerektiğine bir bakış. Tolstoy, adalet sistemlerini eleştiriyor kitapta bu hapishanenin çözüm değil bir kangren olmasını gözler önüne seriyor. kitabın başında ve sonunda İncil'den alıntılar var, kitap inanılmaz bir karekter ve karekter hikayesi çeşitliliğine sahip olmasına rağmen inanılmaz sürükleyici. Kitabın konusu bir rus prensinin, juri olarak katıldığı duruşmada karşısına çıkan bir kadının sonucunda yaşadığı duyguların ve düşüncelerin "dirilişi" sonucunda hayatını değiştirmesi ve sonunda bambaşka birisi olması. Bu süreç sırasında adelet sistemini ele alıyor ki bu konu üstüne insan-tanrı-ahlak-cozum dörtlüsü arasında bir diyalog görüyoruz. Ayrıca bu süreçte prensin gençlik dönemindeki fikirleri yeniden alevlenir ve toprak mülkiyeti hakkında fikirler geliştirir bunu yaparken yazar sosyalizmin çözüm olmadığını gösterir hatta çeşitli devrimci düşüncelerini kendincr anlatıp karşı fikirler de koyar ancak bunları karekterin zihnindeki yorumlar olarak bırakır o yüzden tadını kaçırmaz.
