Söylenecek o kadar çok şey var ki o yüzden en iyisi hiçbir şey söylememek. Sadece bir kaç fikir...
Kesinlikle insan aklının bazen bir hiç olduğunu hatırlatıyor her satırında. O kadar güzel ki şiirler, duygular o kadar samimi ki...
Onlarda insanlar ve kalpleri var o yüzden bu şiirler akıl hastalarının değil; samimi, dürüst, aşık, dertli, kederli, zeki, güzel insanların şiiri.
Her satırı şahane. Bir müddet sonra unutuyorsunuz akıl hastalarının yazdığını zaten bitirdikten sonra da tamamen sıyrılıyorsunuz bu düşünceden. Çünkü anlıyorsunuz, kalemlerin akılları olmaz, kalpleri olur... Muazzamdı...