Neşe Ayyıldız
@NeseAyyildiz
Jounalist
21 okur puanı
Şubat 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
“Çayı,
Kitapları,
Eylül’ü,
Maviyi,
Denizi seviyorum.
Ve tüm adaletsiz insanlardan eşit derecede uzak duruyorum.”
“İnsanların anlamadığı şeylerden söz etmenin ve yanlış anlaşılmanın verdiği yalnızlıktan yeterince acı çektim.”
Sayfa 16
Okur Takip Önerileri
“Birine güvenerek onu sevdiğiniz zaman, benim sizi sevdiğim gibi, o zaman karşınızdakinin her davranışını yumuşak, her sözcüğünü aşağı yukarı doğru ve belirleyici bir unsur gibi alıyorsunuz. Oysa karşısındakine tam olarak güvenmeden, onu yarım yamalak bir sevgi ve yapay tatlı sözler ve davranışlarla seven kişiler ancak belirlenmiş nesneler olabilirler. Yani onlar bir parantezin içindedir. Ve tek olamamak kendini parantezin içine koymak demek. Ben de bazen parantezlerin arasına giriyorum. Ve işte o zaman bende tuzağa düşmüş oluyorum. Hayatınızda bir şey oluyorum. Şüphesiz her zaman beni gerçekten sevdiğinizi düşündüm. Oysa şimdi biz tek kişiyiz diyorum ki, bu da az önce söylediğimin tam zıddı.”
Sayfa 136
“Bence insanların birbirlerini tanımaları için en iyi zaman ayrılmalarına yakın zamandır.”
Sayfa 303
“Ben dünyada bu kadar güzel gülen, güldüğü zaman bu kadar güzel olan insan görmedim.”
Sayfa 39
“Çocuklara işkence çektiren bu düzeni sevmekten ölünceye kadar kaçınacağım.”
Sayfa 249 - Can Yayınları
“Çok tuhaftı, ağlayamadım. Ama ruhum paramparça olmuştu.”
Sayfa 72
“Yalnız insanlar çok okur, buna karşılık az konuşup az dinlerler. Yaşam onlar için gizemli bir olgudur, böylelerinin mistik bir yapısı vardır, olmadık yerde iblis görürler.”
Sayfa 207
“Kütüphane dolduracak kadar yazmak, kendi hayatını kaybeden adama ne fayda sağlar?”
Sayfa 254
“Ve fırtına dindiğinde bunu nasıl yaptığını hatırlamayacaksın, nasıl hayatta kaldığını. Emin olamayacaksın, aslında, fırtına gerçekten dinmemiş de olsa. Ama şu kesin. Fırtınadan çıktığında fırtınaya giren kişi olmayacaksın artık. İşte fırtınanın esprisi tam olarak bu.”
“Kendi kendime ‘mutluluk nedir?’ diye soruyordum. Tek başına bir odada derin bir hayat yaşadığını sanmak mıdır mutluluk? Yoksa cemaatle, herkesle aynı şeylere inanarak, inanıyormuş gibi yaparak rahat bir hayat yaşamak mı? Herkesle uyum içinde yaşar gibi gözükürken, bir yandan da kimsenin görmediği bir yerde, gizlice yazı yazmak mutluluk mudur aslında, mutsuzluk mu? Ama bunlar fazla hırçın, öfkeli sorulardı. Üstelik iyi bir hayatın ölçüsünün mutluluk olduğunu nereden çıkarmıştım ki?
Sayfa 15
“İşte belki dünyada bir eşine daha rastlanamayacak bir adam.”
Sayfa 26