Okan
@Okan_ozagar
Studiate per la liberta.
Photographer
İKÇÜ
İzmir/
22 okur puanı
Mart 2020 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Dünyanın kendisi dahil üzerindeki hiçbir şeye kayda değer bir varoluş nedeni bulamamak ve zihnin bedenden binlerce kilometre uzakta olması o kadar korkunç ki !
Uzak ilkbaharlar düşledim; sadece dalgaların köpüğünü ve doğumumun unutuluşunu aydınlatan bir güneş, toprağa ve her tarafta sadece başka yerde olma arzusu duyma derdine düşman olan bir güneş düşledim.
Okur Takip Önerileri
Hayat, hep çok gülmeyi fazla görmüştür ya insanoğluna, Ahmet'in gülümserken gözlerinden çıkan ışıltılar sadece iki yıl sonra ağlamaktan kurumuş gözlerinden çok uzaklara uçtu.
"Şu anda, sana güzel bir söz söyleyebilmek için, on bin kitap okumuş olmayı isterdim," dedi: "Gene de az gelişmiş bir cümle söylemeden içim rahat etmeyecek: seni tanıdığıma çok sevindim kendi çapımda."
"Başka bir yol olmalıydı." dedi. "Bir yol bulunmalıydı. İnsana bir fırsat verilmeliydi. Bana, sana hiç olmazsa... Bu çaresizliğe dayanamıyorum. Bir defaya mahsus olmak üzere bir istisna yapılmalıydı. Kağıtlarınızda bir noksanlık var, bir imza eksik diye geri çevrilmeliydi Selim. Özür dileriz, kabul edemeyiz; bazı noktaları unutmuşsunuz denemez miydi?...
"Ve akıllılık nedir, delilik ve çılgınlık nedir bilmek için yanıp tutuştum; anladım ki bu bile ruh tedirginliği."
"Çünkü çok bilenin çok derdi olur ve bilgisini artıranın üzüntüsü de artar."
İnsanlar ve eşyalar, sonsuz ve amaçsız bir devir içinde doğarlar, ölürler; yıllar boyunca hiçbir ilerleme kaydedilmez, kalıcı bir şey başarılmış olmaz. Nehirler akıllı olsalardı, yerlerinde kalırlardı. Süleyman akıllı olsaydı, meyvelerinin tadını oğlunun çıkaracağı ağaçlar dikmezdi.
Güzel şeylerin tadını sevdiğinin yanında tatmamış birisi, onlardaki büyüleyici gücü tam olarak anlayamaz. Aşk, benliğin sert kabuğunu kırma gücüne de sahiptir, çünkü o, öyle bir biyolojik işbirliğidir ki, taraflardan birinin içgüdüsel amaçlarına ulaşabilmesi için, her iki tarafın heyecanlarına ihtiyacı vardır.
Bütün yaşamında sevginin açlığını çekmişti; doğası sevgiye özlem doluydu; bu onun yaratılışının gereği idi. Yine de onsuz yaşamış ve giderek kalbini katılaştırmıştı. Sevgiye gereksinmesi olduğunu bilmemişti, bunu şimdi de bilmiyordu.
Bu ailenin üyeleri birbirlerini nasıl da seviyorlardı! O anda birdenbire, kızın annesini öpmesi ve onların kolları birbirinin beline sarılı olarak yürüdikleri sahne kafasında parladı. Onun dünyasında çocuklar ve ana babalar arasında böyle sevgi gösterileri yoktu. Bu, yukarıdaki dünyada ulaşılan, varlığın yüceliğinin açığa vuruluşuydu ve yine o dünyaya bu kısacık bakışında görmüş oldugu en güzel şeydi. Bunun değerini anlayarak derinden etkilenmişti ve kalbi sevecenlikle eriyordu.
Bir ideali takip ederek barbarlıktan medeniyete geçmek, sonra bu ideal kuvvetini kaybedince çözülmek ve ölmek. İşte bir kavmin hayatına ait çemberi bundan ibarettir.
Okul, gençleri hayatlarını kazanmaya hazırlayacağı yerde, onları başarıya ulaşmak için, en ufak bir gayrete gerek olmayan devlet memurluklarına hazırlıyor. Toplumsal tabakaların aşağısında kaderinden hoşnutsuz, her zaman isyana hazır proleter kitlelerini ortaya çıkarıyor. Bu tabakanın yukarısında ise aváre, ayt zamanda şüpheci, saf, koruyucu devlet hakkında derin bir itimat olan, bununla beraber onu aralıksız taşlayan, kendi hatalarını hükümete yükleyen ve onu suçlayan, hükümetin müdahalesi olmadan hiçbir şey yapma - kabiliyeti Bulunmayan burjuvazimiz vardır.
Bütün bu diplomalıları, kitapların zoruyla imal eden devlet, bunlardan çok az bir kısmını kullanıyor, kalanını zorunlu olarak devlet memurluğundan yoksun bırakıyor.