İnsan, bireyselleştikçe kendisini mutsuz, huzursuz eden şeylerden uzak durmaya başlayarak konforlu bir alan oluşturur kendisine. Camus, bunu çok güzel bir şekilde ele almış. Dünyada var olan birçok şeye kayıtsız kalabilirken insan, yaşama içgüdüsüne kayıtsız kalamıyor. Yasama içgüdüsüne huzur katacak durumları da kabul ediyor. Bir annenin ölümü, yalnızlık, sevgi beklentisi idam edilme durumundan daha kalabiliyor.