Sena Yorulmaz
@Sena_yor
İnsanız en nihayetinde.
Kayseri, 22 Ocak
545 okur puanı
Temmuz 2017 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Gözlerinde birkaç damla yaş kalmış olsa, buna hala ağlarmış.
Sayfa 41Kitabı okudu
Kalpsizlerin de bir kalbi var. Korkmuş ama aynı zamanda içi de rahatlamış ve gurur duyuyormuş, ötekilerin suratına haykırdığı için, kendini özgür kıldığı, boyun eğme ve suskunlukla geçen bütün bir hayata bir anda son erdiği için gurur duyuyormuş.
Sayfa 39Kitabı okudu
Beslemesi gereken bir çocuğu yokmuş, doğru ama sevip okşayacak bir çocuğu da yokmuş.
Sayfa 7Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
%54 (150/277)
64 syf.
7/10 puan verdi
·
9 saatte okudu
Ve halâ.
Sena Yorulmaz
@Sena_yor
·04 Ocak 2022 12:59
Her yeni yıl, her doğum günü, her ayın biri ya da her pazartesi yeni bir insan olmak için uyanırdım. Hele ki güneşli bir günse, bütün dünyayı değiştirebileceğimi sanırdım.
Sayfa 38 - YKYKitabı okudu
Sena Yorulmaz tekrar paylaştı.
Her yeni yıl, her doğum günü, her ayın biri ya da her pazartesi yeni bir insan olmak için uyanırdım. Hele ki güneşli bir günse, bütün dünyayı değiştirebileceğimi sanırdım.
Sayfa 38 - YKYKitabı okudu
2024 OKUMA HEDEFİ
2/5 kitap - %40 tamamlandı
2 kitap okudu
5 kitap
192 sayfa
0 inceleme
16 alıntı
77 günde 1 kitap okumalı.
Kuşu avuçlarımın arasına alıyorum, okşuyorum. Kanatları kırılmış.
"Yürekleri kırılan dostlar asla geri dönmez" diyor. "Şehre git. Orada hala ışık var. Yüzünü solgunlaştıracak bir ışık var orada, ölüme benzeyen bir ışık. Aşkı bilmedikleri için mutlu olan insanların olduğu yere git. O kadar doygundurlar ki, ne birbirlerine ne Tanrı'ya gereksinim duyarlar. Geceleri kapılarını sıkı sıkı kilitleyip hayatın geçmesini sabırla beklerler."
"Evet biliyorum" diyorum yaralı kuşa. "Yıllar önce bir şehirde ben de kendimi yitirmiştim. Hiç kimseyi tanımıyordum. Nerede olduğumun bu yüzden önemi kalmamıştı. Özgür ve mutlu olabilirdim, çünkü o zamanlar kimseyi sevmiyordum"
Sayfa 70 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Uyuyorum sansınlar diye yüzümü ellerimle örtüyorum, ama aslında gözyaşlarımı gizlemek için. Ağlıyorum. Gri önlüğü giymek istemiyorum artık, kart basmak istemiyorum, makinemi çalıştırmak istemiyorum. Artık çalışmak istemiyorum.
Gri önlüğü giyiyorum, kartı basıyorum, atölyeden içeri giriyorum.
Sayfa 24 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Şimdilerde umudum çok azaldı. Önceleri arayış içinde durmadan yer değiştiriyordum. Bir şey bekliyordum. Ama ne. Bilmiyordum. Hiçbir fikrim yoktu. Ama hayatın, olduğundan farklı olamayacağını düşünüyordum, yani hayatın adeta hiçbir şey olduğunu. Ama hayat bir şey olmalıydı ve ben o şeyin olmasını bekliyordum, o şeyi arıyordum.
Artık beklenecek bir şey kalmadığını düşünüyorum, bu yüzden odamda kalıyor, bir sandalyeye oturup hiçbir şey yapmıyorum.
Dışarıda bir hayat olduğunu düşünüyorum, ama orada da pek bir şey olmuyor. En azından benim için.
Sayfa 22 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Bir an önce para kazanıp tümüyle özgür olmak istiyordum.
Bir fabrikada işe girdim.
Sayfa 21 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Hatta çocukluğumun mutlu geçtiğini bile söyleyebilirim, çünkü çocukluğun başka şekillerinden haberim yoktu.
Sayfa 15 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Ölmeyi gerçekten isteseydim ölmüş olurdum. Yalnızca dinlenmek istiyordum. Hayata böyle devam edemiyordum. Fabrika ve diğerleri, Line'in yokluğu, umutsuzluk. Her sabah beşte uyanmak, yürümek, otobüse yetişmek için koşmak, kırk dakikalık yol, dördüncü köye varış, fabrikanın dört duvarı arasına sıkışmak. Gri önlüğü giyme telaşı, itiş kakışlar arasında kart basmak, makineme doğru koşmak, makineyi çalıştırmak, deliği mümkün olduğunca çabuk delmek, delmek, delmek, hep aynı tür parçaya aynı deliği delmek, mümkünse günde on bin kez, maaşlarımız bu hıza bağlı, tıpkı hayatlarımız gibi.
Sayfa 11 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Genellikle yazma işini kafamın içinde yapıyorum. Daha kolay oluyor. Kafada her şey sorunsuzca işliyor. Ama yazmaya başlanıldığı an düşünceler dönüşüyor, şekil değiştiriyor ve her şey yanlış oluyor. Sözcükler yüzünden.
Sayfa 10 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu