AyşeCe
@Uzumsercesi
tüm kitaplar tek bir Kitabı anlamak için
theology
lisans
27 okur puanı
Aralık 2016 tarihinde katıldı
Sabitlenmiş gönderi
Yoruldum patron!
Yollarda,yağmurdaki yanlız uçan bir serçe olmaktan yoruldum. Ve insanların birbirine kötü davranmasıdan bıktım
AyşeCe tekrar paylaştı.
Bir zamanlar boş gezmeyi iş yapmaktan çok seven üç ar kadaş varmış. Bugünden yarına geçinmek, gittikleri yerlerin birinden yüz bulsalar , beşinden kovulmak canlarına tak demiş. Alın teriyle kazanıp gönül rahatlığıyla yemeyi de gözlerine kestiremezlermiş, çünkü elleri işe yatkın değilmiş. Bir gün, uzun bir yolculuktan sonra, yüksekçe bir tepede
Canım bedenimden sökülecekmiş de ona takılı kalıyormuş gibi bir his
Ayşece
Okur Takip Önerileri
kendi küçük hayatlarını dar kafalı küçük formüllere göre yaşayanları, bir araya toplaşmış sürüler dışında var olamayan varlıkları, yaşamlarını başkalarının düşüncelerine göre kalıplara sokanları, kölesi oldukları çocuksu kurallar nedeniyle gerçekten yaşamayı ve birey olmayı beceremeyenleri düşününce bir iki kez acı kahkahalara boğuldu.
517 syf.
7/10 puan verdi
·
Beğendi
·
25 günde okudu
AyşeCe tekrar paylaştı.
''Nuri Pakdil'e''
Beton duvarlar içinde bir çiçek açtı
Siz kahramanısınız çelik dişliler arasında
direnen insanlığın
Saçlarınız ıstırap denizinde bir tutam başak
Elleriniz kök salmış ağacıdır zamana
O inanmışlar çağının.
Zaman akar yer direnir gökyüzü kanat gerer
Siz ölümsüz
Endülüste Raks
Zil, şal ve gül.Bu bahçede raksın bütün hızı...
Şevk akşamında endülüs üç defa kırmızı...
Aşkın sihirli şarkısı yüzlerce dildedir
İspanya neş\'esiyle bu akşam bu zildedir.
Yelpaze çevrilir gibi birden dönüşleri,
İşveyle saçılış, örtünüşleri...
AyşeCe tekrar paylaştı.
Ele vermek isterse gözlerin ayıpları
Çevir başını ve ona de ki
Ey göz, insanların da vardır gözleri…
Şehrin Ölümü
Duvarlar çıkıyor önüme
Şehrin mahpus yüklü duvarları
Hiçbir sır kalmamış ardında hiçbir duvarın
Nereye gitti diyorum benim elbisem nerede
Şehir soyunmuş diyor biri
Şehrin elbisesini çalmışlar
Bütün şehir çöküyor yüzünde bir insanın
Şehir boğuluyor içinde insanların kan gibi bir sesle
Mor bir kabus çöküyor üstümüze
Parkta son ağaç da ölüyor
Etme
Duydum ki bizi bırakmaya azmediyorsun, etme.
Başka bir yar, başka bir dosta meylediyorsun, etme.
Sen yadeller dünyasında ne arıyorsun yabancı?
Hangi hasta gönüllüyü kastediyorsun, etme.
Çalma bizi, bizden bizi, gitme o ellere doğru.
Çalınmış başkalarına nazar ediyorsun, etme.
Ey ay, felek harab olmuş, altüst olmuş senin için...
Bizi öyle harab,
AyşeCe tekrar paylaştı.
- " (…) Şehvet düşkünleri bir süre sonra zevk alamazlar hale gelirler; bununla birlikte ondan bir türlü vazgeçmezler...
Çünkü giderek bu hâl onlarda sıradan bir alışkanlık durumuna gelir. Artık şehveti tatmin onlarda artı bir haz konusu değil, hayatın mecburî bir icabı durumuna gelmiştir...
Öyle ki, her çeşit hileye başvurarak ve kendilerini tehlikeye atarak servet edinme hevesine kapılırlar. Sonunda bu kimselerin mutluluk beklentileri bahtsızlığa, sevinç umutları kedere ve lezzet arzuları acıya dönüşmüştür. Böylelerini, kendi aleyhine çalışan ve helâkine koşanlara benzetmek gayet uygun olur. Tıpkı tuzaktaki yemle aldatılan hayvan gibi; hayvan tuzağa düştüğünde ne yemden yaralanır ne de tuzaktan kurtulabilir..."
Sayfa 92 - Türkiye Yazma Eserler Kurumu Başkanlığı Yayınları
