Yine bir Agatha Christie kitabı, yine bir hayal kırıklığı. On Küçük Zenci’yi okuduğumda da böyle hissetmiştim ama hemen yazara küsmek istememiştim. Fakat bundan sonra Agatha Christie okuyacağımı hiç sanmıyorum. Kitapta olaylar o kadar yavaş ilerledi ki akıcı bir dili olmasa bırakırdım kitabı çoktan. Son 15 sayfaya ise tüm kitabı sığıdırmış Agatha Christie. Yazdığı yıla göre eleştirmek istiyorum kitabı ama o yıllar için bile çok çok uyduruk yazılmış bana göre. Cinayet söz konusu ama polislerle, müfettişlerle ilgili gerekli detayları geçtim, prosedürler bile göz ardı edilmiş ve bu da kitabın inandırıcılığını yerle bir etmiş. Aslında sondaki mesaj oldukça hoştu ama bunu öylesine yüzeysel anlatmış ki Agatha Christie, mesaj dikkatinizi çekmiyor bile. Kişilerin duygusal, ruhsal, psikolojik analizlerinden yoksun bir kitap ve diğer kitabındaki gibi sonunu tahmin etmek çok da zor değil, gereken heyecanı vermiyor kitap. En üzüldüğüm noktaysa Agatha Christie’nin bu kitabını ‘en iyi kitaplarımdan biri’ diye övmesi. Fakat bu kitap, ortaokul öğrencisinin son gün yaptığı proje ödevi tadında. Bana kalırsa Agatha Christie bir sürü kitap yazmak yerine sağlam ve kaliteli bir, iki kitap yazsa daha iyi olur, abartılmış bir yazar olarak görüyorum kendisini. Tavsiye etmiyorum, asla :d
