Yunus emre Pektaş
@Yunusevski
Bu acı hayatın ödülü ölümden başka ne olabilir ki
lisans
74 okur puanı
Kasım 2020 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Elimde bir avuç toprak
Yıllar sonra farkında olmak
Bir dükkan camından yansıyan kendimin
Üstümde bir ağırlık, sert bir koku
İnsanların bakışları siperlenmiş
Ben ortalıkta bir avuç toprakla
Ağlasam mı diyorum
Ama tam şimdi bu yalnız kalabalıkta
Biri sorar mı ne bu hal ne bu koku
Gülsem mi diyorum
Kimseye ihtiyacım yokmuş gibi
Kimi kandırmak istiyorum
İlk zamanlarda ki gibi kendimi
Koşuyorum ardından dar sokaklarda
Elimde toprak peşimde yağmur
Bulutlara bağırıyorum
Şimdi vakti değil,
Duruyorum sonra bir kendime
Bakıyorum bir de toprağa
Elimde eriyor toprak
Ben de istiyorum.
Ruhunda ıssız toprakların arzusu
Yeşermek için bekler vakitsizce
Saçlarındaki çiçeklerden ister
Yalnızlığını paylaşmak için ben
Gözlerinden anlarım seni
Dilin bocalarken olur olmadık
Bürünmüş sanarsın bu bekleyiş
Demir almaz bilirsin ömründen
Oysa her gecenin vardır, bir
Parlayan yıldızı uzaklardan, el değmemiş
İnan isterim bir tek
O yıldızın gölgesinde yeşermiş sevdaya.
Kuşların sesini duyarım
Özgürce yaşamak isterken
Masallardan bilirim en çok
Ketum ruhların cimriliğini
Birine aşık, genç delikanlı olur bazen
Hastalanmış kızına derman arayan kral
Vermeye can attıkları özgürlüğü kıskanırım
Dile benden ne dilersen diyen birini ararım
Hür olmak istiyorum demek için
Dünyaya ibret
Bir ay kadar, bir kuş kadar, bir masal kadar
Bileklerimde ki izler gelir aklıma
Olduğum yerden
Hayal kurduğumu fark edince
Sigara ister canım bitmesini istemediğim
Çığlıklara alışmış kulağım
Duysun isterim bir kuş sesini hatta bir kırlangıç
Duvara bakarım,ne suratlar görmüş duvara
Ayna isterdim bir tane de
Hatırlamak için güneşi gören gözlerimi
Ne çok severdim koşmayı dar sokaklarda
Maviyle yıkanmak isterdim
Rutubet kokusu sinmişken üstüme
Sakallarıma dokunuyorum, koparırcasına
Aklıma geliyor kuşlar
Ağlamak istiyorum.
Okur Takip Önerileri
Bir marş söylerim içimden.
Yalnızların komutanıyım ben
Rütbemi sokak kaldırımdan aldım
Emirler yağdırdım çamurlu ellere
Çöp kutusuna terfi verdim geçenlerde
kimsesizler aşçısı yaptım, eder kabul
Seve seve.
Yalın ayak, yırtık kenarlı kazak
üniformaların en kutsalı
Şart koştum erlere, olacak gözler keskin
kimse sormayacak birbirine
kimin neyin nesisin
dualar sitem dolu, isyanla karışık
Kadere sövmek beş vakit günde
talim vakti gelir sabah güneşten önce
yirmili yaşlarda emekli edilir
o kadar yaşanırsa bile
Ben büyük bir komutanım yalnızlar komutanı
Askerlerim sonsuz, her yerde
Tanrı gülümser bize
Elbet Tanrıya bir gün biz de
Tanımak isterdim seni başka bir hayatta
Olduğum bedenden de farklı hatta
Duyguların kapısında beklemez
izinsiz bile girerdim, küstahça.
Eski bir dost olarak kalmana izin vermezdim.
Somurtkan biri de olmazdım yanında
Felsefeyi severdim, yine degişmezdi bu.
Senin ise gülüşün sabit...
Tanrıya kızgınım hatta dargın
Bir gün olurda, evren başkalaşırsa
Güneşe bakmak verirse keyif
Seni hatırlarım tozlu sayfalardan
Sen de beni hatırla,
Bir kadın, bir gece ve ben
Hayattan tüm beklentim esasında
Hayvanca bir güdü aramızda
Gece gizler başkalarından, belki bakışlardan
Resmi var duvarda, yatağına yakın
Geçmiş gelir aklıma, beyazların zamanı
Ne masumduk, doların gücü bilinmezken
Kadın diyorum ona adını bilmek acıtır
Sigarasını yakar kibritle, yüzü solgun
Yer yer morluk, gözlerinde karartı
Yorgunum desin istiyorum.
Ama ne işim var o zaman burada
Bir mum yakıyor, gözlerimiz denk
Bir ben ve gece istiyorum artık
kadınlar diyorum kendime
Sadece kadınlar.
Hayatıma bir tanrı dokunuşu
Kiminle geleceği belli olmayan bir tat
Bu bitmeyen masalın sonu
Duvarımda bir Van Gogh resmi
Yapamadığım bir kaç iş, okumadığım
bir kaç romandan başka
Hasretini çekeceğim bir mesele yok
Ait olamadığım bir yerden yere
Bu yolculuk, dönüşü muhtemelen yok
Ne yaşadım bilmiyorum
yaşamadığım ise kesin ve belli
İnançlı biri gibi olma sahtekarlığında
Mütevazi bir elveda, yalanlarla
Arkamda bir iz kalmasın isterim
Hatırlarda siluetim bulanık
Bir siyah sevdası benimki
Tanrıyla ortak bir payda
Bana son dokunan sen ol,
Burası
herkesi basitleştiren bir göz
özeli, tenhası olmayan hayatımda
Her şeyin sünepesiyle varlığım
bir yol arar kendince, yetersiz emekle
Her tabakanın küfleri, kokusu etraftayken
iyi ki diyorum, aynasız bir evim var
suratımı merak da ediyorum
en çok da gözlerimi,
Ne biçim bir düzensizlik dünyası
kravat, hele papyon züppelik madalyonu
onlar mı yaptı ki?
miskin bir adam olmakla yaptın en iyisini
kapı çalar belki ne dersin
beklediğim bir şey var.
Bunu bende yazarım
Dedin bu emektar şiirlere
Gülümsedim mısralara bakarak
Üsteledin hatta zırvaladın bir kaç laf daha
Gözleri doldu şiirlerimin,
Mısralar, kıtalar sel sandı dağıldı dört bir yana
Mürekkep kızardı beyaz sayfa da
Ağzıma bakıyorsun, usta bir şairsin ya deyip
Şatafatlı bir laf bekliyor delik kulakların
Ne desem biliyorum, bilmeyeceksin
Yaşanan şiirler bunlar yazılan değil
Ama bir şiir var dedim
Onu da elbet yaşayacam, yaşatacam
Kimsesiz bir hayal vardı ortada
Evlatlık olarak olarak aldım onu aklıma
Üstüne yetmezmiş gibi seninle paylaştım
Üstüne eklemeler yaptık, bir sigara yakarak
Küllerle dolana kadar cam tabla
Işığı kapatmıştım gece bir hayli karanlık
Gözlerinle aydınlanma vaktimizdi, bilirsin
Hayal büyümüştü, aklımıza sığmaz olmuştu
Yaşamalıyız demiştik, yoksa olmaz
Sabah sığırcık kuşları uyandırdı beni
Ortada ne sen vardın ne hayal
Yıldızlara sordum, küs olduğum bulutlara bile
Şimdi ıslanıyorum yağmurlarda
Yanan bir sigaram değil
Gelecekten çalmaya dünden başlayanlar
Hayallere, umutlara gem vurmuşlar
Dizginlenmek için cevherli bakışları
Dillerinde büyülü laflar
Sırtlarında emeklerin dokumaları
Şeytanla bir pazarlık yapmışlar
Mazlumların gururlu sessizliği bozulacaktır
Aklın arkı elbet su dolacaktır
Koltuklar koruyacak mı sizi vakit çalınca
Bizden çaldıklarınızı geri gelmezler mi almaya
O zamanda dinler mi sandınız mı
Bu kulaklar havandan laflarınızı
Gün olacak bugün dün gibi olmayacak
Üstüne sinmiş kirler, paslar
Temizlenecek mi yıkayınca gassal
Üstüne dökülen o kaynar sular
Isıtacak mı duran kalbini son kez
Ellerine bakıyorum şimdi
Hasırlı, hasımlı ellerine
Saçlarıma dokunmayan, yüzümü okşamayan
Bürüneceksin şimdi beyazlara
Ne tuhaf iş değil mi
Karanlıklar içinde yaşayıp, beyazlarla gitmek
Burada iki mağdur var biri beyaz biri toprak
Burada iki gaflet var biri sen biri sana bakan ben
Kumdan bir kale çocukların emekleriyle
Dalgaların hışmıyla yıkılacak elbet
Koskoca denizin gücü
Karton toplayan körpe gözler
Keskin bir soğuk hava da
Koskoca rüzgarın gücü
Güneş görmemiş kalplerin yavruları
Bir tokat al yanaklardan eksik olmayan
Koskoca ataların ketumluğu
Ufak bedenlerde umutların en büyüğü
Dünyanın nefretinde yıkanan çocuklar
Yaşamaktan vazgeçmeyen ulu ruhlara
Bozkırların sessizliğini dinliyorum
Devedikeni, kekik, aslan kuyruğu dağlarda
Nasipsiz bir çoban, katır sırtında
Hâbesinde yufka belki iki baş soğan
Evdeki bebeleri gelmesini bekliyor mu
Kuru sıcak bir hava, ölümü bekleyen umutlar
Buranın insanları bozkırla yoğrulmuş
Sükun olmuş diller, ketum bakışla
Meraka, kıpırdanışa uzak
Yabancı gözlere asık surat
Bu topraklar beni de büyüttü nasıl unuturum
Belki sineme çekmedim tozunu, kıracını
Almadı belki benizim ayazını, karını
Bozkırın sessizliğindeyim,
Gözlerim pınar, ellerim titrer.
Kazınır benim adımda bu taşlardan birine
Ben kabul etmedim bozkır seni
Sen eder misin yine de
Güneyin bakışlarını bilir misin
Dilden çok şey anlatan o bakışları
Kaderin topraklara yazıldığından mıdır
Acizliğin, garipliğin hükmünden midir
Seslere homurdanan gaflettendir belki de
Ne zaman geçer bu yılgın gaddarlık oralardan toprağına değen güneş bile yakarken
Umut bulutları gelmeliydi çoktan
Yağmur olup yağmalı belki de
Güneyin bakışlarını ben bilirim
Bakışların dilini öğreten bir sevdaya...